Αγια μέρα μέρα της άνοιξης, των ανθέων, των ερώτων των αιμάτων της ανθρωπότητας. . Μέρα ξανθή με ξέπλεκα μαλλιά ίσαμε τη γης που χαμομήλια μυρίζουν και ρίζα αγριομέντας. . Μέρα στοιχειωμένη... Read more

Φόβος μέσα σε φωνές ανήκουστες, κει που το Ω από το Χ αποχωρίζεται. . Σάμπως να πήρες παραμάζωμα το σεντόνι της παρθενίας σου μονάκριβο φυλαχτό, θύμησες να το γιομίσεις και πράξεις ανεκπλήρω... Read more

Πράματα και θάματα κάτου στο λιμάνι, τα βαπόρια καμαρωτά, αφστηρά, τους ημίθεους πελάτες με το χαρτάκι στο χέρι βλοσυρά θωρούν, παραδομένα πάντα στη δούλεψη των μεγάλων ναών. . Ποιον άραγες... Read more

Προσβλέπω στις μέρες που επικίνδυνοι θα γενούμε, που τραγικά ανελέητοι θα προχωρήσουμε ομπρός στο δρόμο που μονάχα το άγιο μίσος φωτάει. . Προσβλέπω στους πολέμους που θε να στήσουμε στο βωμ... Read more

Βλαστήμιες ανάκατες με εφχές και σαλιαρίσματα απύθμενου θράσους σε οδηγούν. . Παρατρεχάμενη λακέδων, φθαρτή, μ’αστέρι ζωγραφιά στο χέρι και γυμνοσάλιαγκες στο νου να χάσκουν απ’... Read more

Στεριές φτιάνουνε τ’άψυχα κορμιά πάνω στο υγρό σώμα της, ανήμπορη να τ’αγκαλιάσει αφτή θεριέβει απελπισμένα, ορθώνει κλάμα γοερό να ξεπλύνει τα παιδικά σβηστά ματάκια, αφτά που μ... Read more

Σαν οι άνθρωποι γίνονται αριθμοί οι λύκοι αλυχτάνε στα σκοτάδια της ψυχής γυρέβοντας αίμα να ξεδιψάσουν τη λύσσα τους. Μακελέβουν  ιδέες και ιδανικά , ανταλλάσσουν τη φύση με την υπόφυση. Χα... Read more

Φέβγα μέσα από τον όχλο βουερών απέθαντων ψυχών. . Γέφσου τα υγρά ματόκλαδα μιας μάνας με αδειανή αγκάλη. . Αφουγκράσου την επαίσχυντη νηνεμία παραδομένων στον (ρεαλισμό) μυαλών. . Ονειρέψου... Read more

Δέντρα λιγνά, σκελετωμένα αναπάβονται στις κόγχες  βγαλμένων ματιών. Στρατιές αρματωμένων δούλων παρελάβνουν προς τήρησιν μιας φεβγαλέας ειρήνης λίγο πριν το ξερατό του θεού πολέμου. . Αφτήκ... Read more

Ψιτ ….. ψιτ …… Σε σένα κράζω μαραζωμένε αδερφέ, σε σένα που τη τελεφταία σάλπιγγα σάλπισες προσμένοντας και τώρα κείτεσαι προδομένος, μη λιγοψυχάς, αναθάρρεψε, κοίτα μονάχα... Read more