Το απαύγασμα της μνήμης

Το απαύγασμα, μιας λέξης ορφανής

κουτουλάει πάνω σε βαρυσήμαντα σημεία στίξης

πάνω σε γερασμένους κανόνες

αναλώνεται στο σφιχταγκάλιασμα των μέτρων

πληγωμένη από την βίαιη προσαρμογή

στις συνθήκες τις μαζικής παραγωγής

.

Το σημαίνον του έρπη

στείρα εκτόνωση των πρέπει

προδομένο χείλος στολίζει

λέξεις εξοστρακισμένες ριπές

στην λεωφόρο των βουλωμένων αυτιών

.

Είδα εχθές έναν ήλιο

από αυτούς που δεν θέλουν τις λέξεις

από αυτούς που σε θέλουν να παίξεις

να θυμάσαι όταν ήσουν παιδί

.

Είδα εχθές ένα φόβο

από αυτούς που γεμίζουν με αίμα

από αυτούς που σουβλίζουν το ψέμα

ο θεός Ποσειδώνας μοιάζει με θηρευτής

.

Είδα εχθές ένα φίλο

από αυτούς που σε ξέρουν σα χνώτο

που σε κάνουν να μοιάζεις με γέλιο

τα μικρά μεγάλα, τα μεγάλα μεγάλα

.

Είδα εχθές μία μνήμη

να ανοίγει τα πόδια να φεύγει

να μετρά τα ποτά να αποφεύγει

το ταξίδι μεγάλο, το ταξίδι μικρό

.

Να ντύνεις τις μνήμες με λέξεις

πανωφόρια στο κρύο και τα σπίτια στιγμές

.