Κοίτα πως γίναμε
κοίτα πως γύραμε
γυρτά, χωρίς φύλλα κλαδιά
λάφυρα πήραμε
ανέμους σπείραμε
θρύψαλα,πόνου γυαλιά
πρόχειρα στήσαμε
πόθους γεμίσαμε
όλα για όλα, συν δυο φιλιά
ύστερα λιώσαμε
λόχους αγχώσαμε
όλα στο τίγκα και τσάμπα μαγκιά
τέσσερα πήραμε
πέντε στερήσαμε
όμως δικά μας, χαλάλι, μιλιά
στόματα κλείσαμε
μάτια καλύψαμε
βρώμα πολύ στα χαλιά
τη γλύκα γδύσαμε
το πόθο ντύσαμε
φόβος, ντροπή και τόνοι χαρτιά
φίλους γνωρίσαμε
φίλοι χωρίσαμε
χιλιάδες πρόσωπα, μα πελιδνά
χάρες χαρίσαμε
λόγια μασήσαμε
βλέμματα αράδες καρφιά
με τρόπο σκούζαμε
στριφογυρίζαμε
χιλιάδες γνώμες σφυριά
παιδί δεν πείσαμε
μα δεν γνωρίζαμε
ακούγεται όποιος μιλάει ποιο δυνατά
στην άκρη αφήσαμε
ψηλοκρυφτήκαμε
σκάσαμε μπάλες, μήπως την δούμε αρσενικά
γέλια αφήσαμε
τις πόρτες κλείσαμε
και κλειδωθήκαμε για ασφάλεια
TV ανοίξαμε
οι ρόζοι χαθήκανε
αχ καναπέ μου, να σαι καλά
χαιρετηθήκαμε
παρα-μιλήσαμε
ακάλεστα, ήρθαν κιλά
όμορφα αφήσαμε
τσάμπα μισήσαμε
μπλέξαν τα λίγα με τα μερικά
γένια σκορπίσαμε
λάκκους ανοίξαμε
μέσα βουτήξαμε στα φανερά
και ζαλιστήκαμε
αναθεωρήσαμε
τα άλλα μωρέ, όχι τα σημαντικά
παλάτια σπείραμε
γκαράζ γεμίσαμε
είδα να ψάχνουν ζωή σε κουβά
άρθρα διαβάσαμε
γνώμες αλλάξαμε
ψάχνω σοφία, μα πουθενά
——————————–
Αγάπη μου, σαν τ’ αποφασίσαμε
δρόμους ανοίξαμε
κ με λυτά τα μαλλιά
άνθη μυρίσαμε
ρόλους γαμήσαμε
το άδικο πνίξαμε
κ είδες μωρό μου, όλα καλά