Η ΑΛΛΗ ΚΙ ΕΓΩ

Καθρεφτιζόσουν ώρες ατελέφτητες στον σπασμένο καθρέφτη,

την τελειότητα αναζητώντας,

ενώ εγώ διάβαζα για την απύθμενη έλλειψη νερού

στο Μπαγκλαντές.

.

Μετρούσες, άδοντας σε ήχο πλάγιο βυζαντινό

που τις Αγιά Σοφιές θύμιζε, τις φανταχτερές ρυτίδες σου,

που ο χρόνος ανελέητος μακελάρης σου χάρισε,

ενώ εγώ στάλα στάλα ρουφούσα τα χημικά της

διαδήλωσης.

.

Ώρες αναρίθμητες αναμετριόσουν με τα ψυχικά τράβματα

που κουβανούσες αιώνες τώρα, τη στιγμή που εγώ μπογιάτιζα

συνθήματα για καλύτερο μεροκάματο στο χρώμα του θανάτου.

.

Σκάλιζες περίτεχνα θύμισες από ταξίδια και μυρουδιές

εδεσμάτων εκλεκτών, όταν εγώ ξέσκιζα τα πνεβμόνια μου

ουρλιάζοντας ενάντια στη δυσωδία της εξουσίας.

.

Περίλαμπρα στόλιζες τις σκοτεινές εγωπαθείς σκέψεις σου,

με καθρεφτάκια και χρυσό από τα δόντια του Άουτσβιτς,

όταν εγώ αγόραζα ένα κουλούρι για το πρεζάκι.

.

Ω <θεέ> πόσο πεζός είμαι…