Ο οδηγός του άνοιξε την πόρτα της κατακόκκινης σαν αίμα
Φεράρι, εκείνος από την θέση του συνοδηγού
ξεπρόβαλε το ένα του ποδάρι που ταν φυλακισμένο
σ’ένα πανάκριβο παπούτσι.
Ένα ντουμάνι λεφκού καπνού από το πούρο του
πρόλαβε να ξεμυτίσει στο δείλι πριν το άδειο
κεφάλι του με κόπο αβάσταγο βγει απ’ το στενό
κοκ πιτ.
Με μια αλλήθωρη ματιά καθώς αν και κοντός
πάλεβε να δει τον κόσμο από τα πάνου,
έκαμε να διαβεί τον δρόμο.
Τότες ήταν που ένα μέσο μαζικής μεταφοράς
του άδειασε τ’ άντερα στην άσφαλτο
καταμεσής του δρόμου.
Ο ντουνιάς τριγύρω έκρυβε την ζήλια του
με ουρλιαχτά τρόμου, μονάχα εγώ ατάραχος
το θεώρησα δικαίωση ……
Η Φεραρι εφτυχισμένη πια δίπλα στον οδηγό της
γουργούριζε ανέμελα μέσα από τους δώδεκα
κυλίνδρους της ..
…………Τέτοιο θανατικό σου έπρεπε.
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...
