ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Επειδής το κουσούρι δεν φεύγει ποτές σκέφτηκα να σας κάνω μάθημα, άλλωστε 20 χρόνια ειν αυτά δεν ξεχνιούνται.

Θυμάμαι πόσο καιρό έκανα να κατέβω από την έδρα όταν ξεκίνησα ….. απαπαπαπαπα, επικίνδυνο πράμα, η έδρα προσφέρει ασφάλεια για να κατέβεις θέλει μαγκιά, ενώ εκεί πάνω έχει μια ησυχία είναι κάπως ψηλά. Βέβαια με σας ο φόβος δεν υπάρχει γιατί είσαστε ακίνδυνοι, δεν είσαστε παιδιά.

Στο μάθημα τώρα.

Περπατάς στο δρόμο και βλέπεις τέσσερις πιτσιρικάδες της ΔΙΑΣ να χαριεντίζονται αναμεταξύ τους …. τι σκέφτεσαι…? Αυτοί θα με σώσουν.

Βλέπεις στη τηλεόραση τη βουλή και σχολιάζεις ….. τι σκέφτεσαι….? Αυτοί θα με σώσουν.

Κάνεις πολιτική κουβέντα με τους φίλους σου και ψάχνεις να βρεις. Ποιος θα σε σώσει?

Γυρεύεις απεγνωσμένα σύντροφο να πορευτείς στη ζωή ….. για να σε σώσει αν χρειαστεί.

Φτιάχνεις παιδιά και στο πίσω μέρος του εγκεφάλου σου έχεις την ελπίδα ότι αν χρειαστεί ίσως σε σώσουν.

Φτιάχνεις θεούς για να σε σώσουν.

Τελικά μάλλον όλα τα κάνεις για να σωθείς και έτσι προκύπτουν κάποια ερωτήματα. Να σωθείς …… από ποιόν? από τι? και γιατί δεν σώζεσαι μονάχος? Μα θα μου πείτε  …. μόνος είμαι αδύναμος (η ισχύς εν τη ενώσει). Ναι, αλλά αφού για την πάρτη σου  νοιάζεσαι, γιατί ψάχνεις για σωτήρες σε άλλους? εσύ κουλός είσαι?

Μ’αυτά και μ’αυτά φτάνουμε στη δημοκρατία….. ψηφίζεις λοιπόν κάποιον άξιο για να σε σώσει. Ωραία….. αλλά κι αυτός θέλει να σωθεί, άνθρωπος είναι, να μη σωθεί ? Οπότε αφού όλοι να σωθούμε θέμε που στραβώνει το πράμα?

Εδώ λοιπόν έρχεται ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ να λύσει τον γρίφο.

Χρόνια τώρα μαθαίνουμε για τάξεις, αστική, μεγαλοαστική, προλεταριακή ……. μάλιστα…. δηλαδή ο προλετάριος που ψηφάει νδ δεν είναι προλετάριος?…… δεν ξέρω, μπορεί, ίσως.

Εδώ και αρκετό καιρό πάντως βλέποντας ότι αυτός ο διαχωρισμός κάπου κολλάει σκέφτηκα έναν άλλον. Δύο τάξεις, στη μια ανήκουν αυτοί που θεωρούν ότι η σωτηρία τους περνάει μέσα από τη σωτηρία του διπλανού τους, και στη άλλη αυτοί που θεωρούν ότι η σωτηρία τους είναι ενάντια σ’αυτή του διπλανού τους.

Στη δεύτερη αυτή τάξη ανήκουν όλοι αυτοί που υποστηρίζουν εξουσίες, κράτη, σύνορα, νόμους,….. και οτιδήποτε άλλο γεννήθηκε για να χωρίζει τους ανθρώπους από τους ανθρώπους. Είναι αυτοί που δεν πετάνε στα σύννεφα και λένε ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, ναι μα ποιος καθορίζει το τι είναι εφικτό? Η ζωή? Η ιστορία? Τότε τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει. Είναι οι νοικοκυραίοι που κοιτάνε τη δουλίτσα τους, την οικογένειά τους. Είναι οι έξυπνοι, οι επιτυχημένοι, αυτοί που κάνουν πολέμους χωρίς να ξέρουν τον εχθρό. Είναι οι κύριοι που εφεύραν το κόλπο να δουλεύεις εσύ για αυτούς. Οπως και οι άλλοι που ανακάλυψαν τη τράπεζα για να φυλάει τα λεφτά που δεν ειν δικά της.

Στη πρώτη τάξη ανήκουν αυτοί που πιστεύουν στο αυτονόητο το λογικό, ότι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε, ότι ο αγώνας για κάτι καλύτερο είναι κοινός. Καμία σχέση με Χριστιανισμούς και άλλες επινοήσεις μη μπερδευόσαστε… μιλάω για το απολύτως φυσικό.

Να λοιπόν δύο άλλου είδους τάξεις……… Μάλιστα …. εεεεε…και…????θα ρωτήσει κάποιος…..

Τι εεε και, ρε μαλακοπίτουρα βρες σε ποια τάξη ανήκεις και πολέμα τον οχτρό σου, βρες τους συντρόφους σου και φάτου του οχτρού σου το λαρύγγι …. τόσο απλά γιατί θα στο φάει εκείνος.

Ναι μιλάω ίσως και για αίμα αν χρειαστεί, αίμα που σίγουρα δεν θα βαρύνει την πρώτη τάξη αλλά τους μισανθρώπους της δεύτερης.