ΦΟΒΟΣ

Αιώνες πολλούς τώρα ατέλεφτους

σεριανά στις ρούγες,

κατεβαίνει ίσαμε λίγο πριν τη θάλασσα τη λέφτερη,

λειτουργάει σε απόφωτες εκκλησιές,

διαφεντέβει τύχες παιδιών,

βάνει θηλιές σε λαιμά ανθρώπινα,

διατάζει πολέμους κι αθανασίες,

ο άρχοντας φόβος.

Αιώνες τώρα

φορεμένος αίμα και δάκρυ

ανηφορίζει ίσαμε λίγο πριν το βουνό τ’αγέρα,

μαζώνει δούλους προσκυνημένους,

φτιάνει στρατούς,

χωρίζει σύνορα,

σκαρώνει θεούς,

μακελέβει νιες και νιους σε εμβρυακή στάση,

ο απάνθρωπος φόβος.

Αιώνες τώρα πια

τρέφεται από σάρκα ισχνή,

και στο’να χέρι σύμβολα κρατεί,

πατρίς, θρησκεία, οικογένεια,ασφάλεια

και στ’άλλο εργαλεία,

ρουφιανιά, ξιπασιά, δειλία, απανθρωπιά

κι ένα ασήμαντο εγώ,

ο πούστης φόβος.

Αιώνες τώρα

κυλιέται σιχαμένα

σε μυαλά κακοφορμισμένα

από σύφιλη και κυριλίκι,

σαλέβει βγάνωντας άναρθρες κραβγές

σε γλώσσες τσανακογλειφτών

και μήτρες κακών μονάχα,

ο εφιάλτης φόβος.

Αιώνες τώρα

βουτηγμένοι στον έρεβο,

χωρίς πνοή, χωρίς όνειρο, χωρίς βλέμμα καθάριο

αλλά με μίσος,κάκητα

και μάτια μικρά γιομάτα τσίμπλες

πορεβόμαστε,

σφίγγοντας στο χέρι

ακόμα και την ώρα

που πλάι στο σύντροφο μας πλαγιάζουμε,

το μαχαίρι.

Σηκώστε το ψηλά στον αγέρα,

σκαρφαλώστε στο πιο ψηλό βουνό

και κει απάνου,

καρφώστε κατάκαρδα

το φόβο που κουβανάτε.

Κει πάνου  στο λέφτερο άνεμο

ειν ανήμπορος άλλωστε.