ΛΟΓΟΣ

Γράμμα το γράμμα, συλλαβή την συλλαβή,

λέξη την λέξη χτίζεται ο λόγος

και ξαστερώνει ο ουρανός,

φέβγουν τα σύγνεφα χαρωπά

και χορούς ατέλεφτους στήνουν

κι ο νους απογειώνεται, καλπάζει

σε άτι βροντερό με τον αγέρα

της άνοιξης να μαστιγώνει γλυκά

το πρόσωπο.

Και η μάνα με τα σκέλια ορθάνοιχτα

λεφτερώνει το προστατεβμένο βρέφος,

γέννημα ερώτων και συντροφικότητας

αντάμα.

.

Άμαν ο λόγος δεν ειν’ λουσμένος μ’αγάπη

και μίσος ενάντιο στο μίσος,

άστον να πάει στο διάβολο.

Άμαν δε νογάς από λέφτερο σάλπισμα

που ψυχές αντριέβει, μη το κρατάς το μολύβι.

Άμαν η φωνή δε βγαίνει καθάρια, στεντόρεια,

να αχολογούν  οι κάμποι ίσαμε πάνου στα βουνά,

πνίχτη μη την χαλαλίζεις τσάμπα και βερεσέ

σε κοσμικές ρεβεράντζες.

Άμαν δε μπορείς λέφτερος να διαφεντέβεις

το βιός σου ολάκερο, σκάσε τουλάχιστον

μη και φτιάσεις και άλλους πολλούς δούλους

σαν και σε.

Αφτο το γραφτό προέκυψε σαν άκουσα τον Βασίλη Γισδάκη άψογο υπηρέτη της τέχνης στο αριστούργημα των Γκάτσου …Μάνου