Δεμένος πισθάγκωνα
το στήθος σου δάγκωνα
τι σου ναι η στιγμή
.
Μοίρα μου βρόμικη
στ’ αστέρια υπόδικη
αυτόματα λιώνει το μη
.
Στον ώμο σου, γυρεύω την λαγνεία
παραδίνομαι και καίω ολοσχερώς
τι παιχνίδια που μου παίζει η ιστορία
στης οδύνης, τον αναγραματισμο (ανορθογραφίες γαρ)
.
Ιδρώτας κ ζώδια
τα πόδια καλώδια
το φως ασελγεί
.
Μαλλιών τσαλακώματα
περίεργα λερώματα
κάπως έτσι θα φτιάχτηκε η γη
.
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...
