Μια πόλη φάντασμα, ζωή σε αργία
μοιάζει με κάτοπτρο στην φαντασία
Γεννά μια αφήγηση, μια εποποιία
χαλάει την τάξη μου σαν εντροπία
Μου φέρνει θύμισες, μετράει το ήθος μου
λέξεις που σκίζουνε, να βγουν στο στήθος μου
Και έτσι ξεκίνησα να μπλέκομαι με νότες
πρώτη φορά και ήταν μαγικό
άφηνα ίχνη από λασπωμένες μπότες
σ ένα δωμάτιο γεμάτο από καπνό
Και έτσι τα λόγια μου απέκτησαν αξία
πήγαν και σφήνωσαν σε κάτι με ρυθμό
πήραν απότομες στροφές και μια οξεία
για να θυμίζει κάτι λογοτεχνικό
Κόσμοι παράλληλοι, με αποξενώνουν
διπλά τετράστιχα, που με στοιχειώνουν
φέρνουνε χρώματα και φασαρία
πλέκουν σαν σώματα, μια ιστορία
ονείρου ξόδεμα, όχι υλισμός
μοιάζει ασυνείδητος παροξυσμός
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...
