ΠΑΝΑΓΙΕΣ

Παναγιές απροσμέτρητες το σύμπαντο

γιομίζουν.

Παναγιές ρακένδυτες με σταβρωμένα χείλη

και θλιμμένη ματιά,

απόκοσμες μέσα στο βουερό πλήθος

που υστερόβουλα σεργιανά

μαναχά για να τις κάνει αόρατες.

.

Όσα τείχη και να υψώσετε,

όσα χάχανα και να ουρλιάζουν

απ’ τα μεγάφωνα σας,

εκείνες τις θλιμμένες πανώριες παναγιές

απ’ το μυαλό μου δεν θα βγάλετε.

.

Για αφτή την υπέροχη, μαρμάρινη θλίψη

αξίζει και την ζωή του να ξοδέψει κάποιος.

.

.

.

Τούτο το γραφτό άστραψε στο νου μου σαν έμαθα για το φεβγιό

της Helin Bolek και ξετέλεψε σαν είδα το βλέμμα μιας μαθήτριάς μου,

αφιερωμένο λοιπόν.