Αποστρέφοντας το βλέμμα απ’ τις θολές ματιές, την δικιά σου την καθάρια αναζητώντας, σάλεψαν τα σωθικά μου, σαν τότες που σε πρωτόδα να ονειρέβεσαι κάτω απ’ τον ίσκιο μιας μυρτιά... Read more
Σαν το βλέμμα αριστερά γύρισε να αντικρύσει το βουνό των κεντάβρων, γαλήνεψε η ψυχή μου. . Οι καστανιές, οι δρύες, ντυμένες τα γιορτινά του κισσού φορέματα, καμάρωναν σα νιες που τον αγαπητι... Read more
Γιατί να γράψω άραγες τώρα που οι αβλές σκοτείνιασαν και τα παιδιά απέμειναν βουβά να θρηνούν την χαμένη νιότη? . Αιώνες τώρα δάδες φλογερές βαστάζω και χρέη πανανθρώπινα ξεπληρώνω που και τ... Read more
Χαμογέλασε θωρώντας στον καθρέφτη τις πληγές που ‘χε αφήσει ο χρόνος ο αμείλιχτος στο πρόσωπό του. Μονάχα κάποιες τσίμπλες απόδιωξε που ‘χαν ριζώσει καταμεσής στα βλέφαρα αποβρα... Read more
Ένα βέλος έσκισε σιωπηλά τον αγέρα και στη κουφάλα του δέντρου κατάσαρκα καρφώθηκε. Σταλαγματιές αίμα κύλησαν ίσαμε τη γης να ποτίσουν τις άπνοες ρίζες, να φυσήξουν ζωή στα λυγισμένα κλαριά,... Read more
Άνοιξες έζησες πολλές μα καμιά εντός σου. Πάντα απέστρεφες το βλέμμα απ’ τις μυγδαλιές που ερωτοτροπούσαν με τις ηλιαχτίδες, σεμνός καθώς ανατράφηκες γιομάτος λίπος που μονάχα του νου... Read more
Αρκετοί από σας με ξέρετε από μικρό, κάποιοι με γνωρίσατε απ’ το φουμπου και τα γραφτά μου, πολλοί δεν με ξέρετε καθόλου. Γεννήθηκα το 59 στην κοκκινιά, το 73 κατάλαβα πως λατρέβω να β... Read more
Ζυγώνει η μέρα η λαμπρή που στο αίμα θα πλημυρίσουν τα σωθικά σου, η μέρα που το βλέμμα θα σηκώσεις στο θόλο σαν σπίθα να χαθεί. . Δεν θα΄ναι άνθια και μπριλάντια στολισμένη, μήτε και χάχανα... Read more
Ήταν βαριό, πένθιμο το σκοτάδι όταν σε είδα να αναπάβεσαι μακάριος, σαν αποβλακωμένος ιπποπόταμος, σε ένα απέραντο βούρκο γιομάτο σκατά, σάπια μυαλά αναίσχυντη βουβαμάρα και φόβο απέθαντο. .... Read more
Ελπίζω στους καιρούς που μέλλονται για να ‘ρθουν. . Όσο υπάρχουν παιδιά που τα πατάν ανθρωπόμορφα τέρατα στο πεζοδρόμιο γιατί θέλουν να ζήσουν, ελπίζω. Όσο υπάρχουν παιδιά που αντιπαλέ... Read more
Φρόντισε να γίνεις επιτυχημένος, μου ΄πε με ύφος σοβαρό. Η επιτυχία σου είναι σπαρμένη με πτώματα, του απάντησα γιομάτος τρόμο. Μάθε πως η ζωή είναι μια ζούγκλα και μονάχα με μάχες επιβιώνει... Read more
Ήταν απόβραδο θαρρώ σαν σ’είδα να λογχίζεις την καρδιά σου αδιάφορα, σα να έσκαβες την ρίζα μιας ελιάς. Ήσουν αμούστακος ακόμα με λαμπρή ματιά και μυαλό αλλοπαρμένο, από κείνα που κόσμ... Read more
Ματιές χαμηλωμένες ίσαμε τη γης, βλέμματα απαθή χαμένα στην άβυσσο. Σαν κλόουν που με λυγμούς γελούν μέχρι θανάτου, έτσι μοιάζουν τα παιδιά μας, καθώς έτσι τα κάναμε,καθώς έτσι αφήσαμε να γέ... Read more
Enter your email address to subscribe to this blog and receive notifications of new posts by email.
Email Address
Subscribe
2015 Powered By Anorthografies.net
