Όσο γράφω τόσο ζηλέβω αφόρητα τον μπάρμπα Κώστα τον Βάρναλη, ίσως γιαφτό δεν γράφω πολύ πια. Επειδή όσο και να καμώνομαι δεν φτάνω την απλότητα του, τις καθημερνές αραδιασμένες λέξεις του, τ... Read more
Φτιαγμένη από αίμα, λάσπη και αστροφεγγιά ήσουν, ολόρθη με δυο χαρακιές, μια στο πρόσωπο, που στάβρωνε δυο μουσκεμένα μάτια και μια καταμεσής στα στήθια, που μάβρο γάλα στάλαζαν λυπημένα, έρ... Read more
Χαράματα ήταν σαν σου ‘πα να φυλάγεις στη ζωή σου στιγμές πολύτιμες, καμωμένες από αγώνες και λέφτερα ιδανικά. . Ήταν τότες που το βλέμμα σου οριζόντους ατέλεφτους σπάθιζε, ξανοίγονταν... Read more
Τέσσερα άψυχα κορμιά κείτονταν πνιγμένα στο αίμα, στη γωνιά Στουρνάρη και Πατησίων. Ένα ματσάκι μαργαρίτες σφιχταγκαλιασμένες στο χέρι της μιας και μια τσαλακωμένη φωτογραφία ενός φαντάρου τ... Read more
Ήταν καλά τα χρόνια που περάσαμε, μου ψιθύρισες τη στιγμή που το ξέφωτο πρόβαλε ομπρός μας σα μια στάλα απανεμιάς βουτηγμένη στη λήθη. Θυμάμαι πως έγειρα λιγάκι πάνω σου να αποφύγω το αγκάθι... Read more
Καθρεφτιζόσουν ώρες ατελέφτητες στον σπασμένο καθρέφτη, την τελειότητα αναζητώντας, ενώ εγώ διάβαζα για την απύθμενη έλλειψη νερού στο Μπαγκλαντές. . Μετρούσες, άδοντας σε ήχο πλάγιο βυζαντι... Read more
Είμαι όμορφη? Ρώτησε με βλέφαρα υγρά και μια προσμονή ανέσπερη. Είμαι? Ξαναψέλλισε, με στήθια παλλόμενα και μια παλάμη υψωμένη να ικετέβει τα σύγνεφα σταλάζοντας το αίμα της στην γης. . Είμα... Read more
Αποστρέφοντας το βλέμμα απ’ τις θολές ματιές, την δικιά σου την καθάρια αναζητώντας, σάλεψαν τα σωθικά μου, σαν τότες που σε πρωτόδα να ονειρέβεσαι κάτω απ’ τον ίσκιο μιας μυρτιά... Read more
Σαν το βλέμμα αριστερά γύρισε να αντικρύσει το βουνό των κεντάβρων, γαλήνεψε η ψυχή μου. . Οι καστανιές, οι δρύες, ντυμένες τα γιορτινά του κισσού φορέματα, καμάρωναν σα νιες που τον αγαπητι... Read more
Γιατί να γράψω άραγες τώρα που οι αβλές σκοτείνιασαν και τα παιδιά απέμειναν βουβά να θρηνούν την χαμένη νιότη? . Αιώνες τώρα δάδες φλογερές βαστάζω και χρέη πανανθρώπινα ξεπληρώνω που και τ... Read more
Χαμογέλασε θωρώντας στον καθρέφτη τις πληγές που ‘χε αφήσει ο χρόνος ο αμείλιχτος στο πρόσωπό του. Μονάχα κάποιες τσίμπλες απόδιωξε που ‘χαν ριζώσει καταμεσής στα βλέφαρα αποβρα... Read more
Ένα βέλος έσκισε σιωπηλά τον αγέρα και στη κουφάλα του δέντρου κατάσαρκα καρφώθηκε. Σταλαγματιές αίμα κύλησαν ίσαμε τη γης να ποτίσουν τις άπνοες ρίζες, να φυσήξουν ζωή στα λυγισμένα κλαριά,... Read more
Άνοιξες έζησες πολλές μα καμιά εντός σου. Πάντα απέστρεφες το βλέμμα απ’ τις μυγδαλιές που ερωτοτροπούσαν με τις ηλιαχτίδες, σεμνός καθώς ανατράφηκες γιομάτος λίπος που μονάχα του νου... Read more
Enter your email address to subscribe to this blog and receive notifications of new posts by email.
Email Address
Subscribe
2015 Powered By Anorthografies.net
