Χαράματα ήταν σαν σου ‘πα να φυλάγεις στη ζωή σου στιγμές πολύτιμες, καμωμένες από αγώνες και λέφτερα ιδανικά. . Ήταν τότες που το βλέμμα σου οριζόντους ατέλεφτους σπάθιζε, ξανοίγονταν... Read more

Τέσσερα άψυχα κορμιά κείτονταν πνιγμένα στο αίμα, στη γωνιά Στουρνάρη και Πατησίων. Ένα ματσάκι μαργαρίτες σφιχταγκαλιασμένες στο χέρι της μιας και μια τσαλακωμένη φωτογραφία ενός φαντάρου τ... Read more

Καθρεφτιζόσουν ώρες ατελέφτητες στον σπασμένο καθρέφτη, την τελειότητα αναζητώντας, ενώ εγώ διάβαζα για την απύθμενη έλλειψη νερού στο Μπαγκλαντές. . Μετρούσες, άδοντας σε ήχο πλάγιο βυζαντι... Read more

Είμαι όμορφη? Ρώτησε με βλέφαρα υγρά και μια προσμονή ανέσπερη. Είμαι? Ξαναψέλλισε, με στήθια παλλόμενα και μια παλάμη υψωμένη να ικετέβει τα σύγνεφα σταλάζοντας το αίμα της στην γης. . Είμα... Read more

Αποστρέφοντας το βλέμμα απ’ τις θολές ματιές, την δικιά σου την καθάρια αναζητώντας, σάλεψαν τα σωθικά μου, σαν τότες που σε πρωτόδα να ονειρέβεσαι κάτω απ’ τον ίσκιο μιας μυρτιά... Read more

Σαν το βλέμμα αριστερά γύρισε να αντικρύσει το βουνό των κεντάβρων, γαλήνεψε η ψυχή μου. . Οι καστανιές, οι δρύες, ντυμένες τα γιορτινά του κισσού φορέματα, καμάρωναν σα νιες που τον αγαπητι... Read more

Γιατί να γράψω άραγες τώρα που οι αβλές σκοτείνιασαν και τα παιδιά απέμειναν βουβά να θρηνούν την χαμένη νιότη? . Αιώνες τώρα δάδες φλογερές βαστάζω και χρέη πανανθρώπινα ξεπληρώνω που και τ... Read more

Χαμογέλασε θωρώντας στον καθρέφτη τις πληγές που ‘χε αφήσει ο χρόνος ο αμείλιχτος στο πρόσωπό του. Μονάχα κάποιες  τσίμπλες απόδιωξε που ‘χαν ριζώσει καταμεσής στα βλέφαρα αποβρα... Read more

Άνοιξες έζησες πολλές μα καμιά εντός σου. Πάντα απέστρεφες το βλέμμα απ’ τις μυγδαλιές που ερωτοτροπούσαν με τις ηλιαχτίδες, σεμνός καθώς ανατράφηκες γιομάτος λίπος που μονάχα του νου... Read more

Ζυγώνει η μέρα η λαμπρή που στο αίμα θα πλημυρίσουν τα σωθικά σου, η μέρα που το βλέμμα θα σηκώσεις στο θόλο σαν σπίθα να χαθεί. . Δεν θα΄ναι άνθια και μπριλάντια στολισμένη, μήτε και χάχανα... Read more