Γιατί να γράψω άραγες τώρα που οι αβλές σκοτείνιασαν και τα παιδιά απέμειναν βουβά να θρηνούν την χαμένη νιότη? . Αιώνες τώρα δάδες φλογερές βαστάζω και χρέη πανανθρώπινα ξεπληρώνω που και τ... Read more

Χαμογέλασε θωρώντας στον καθρέφτη τις πληγές που ‘χε αφήσει ο χρόνος ο αμείλιχτος στο πρόσωπό του. Μονάχα κάποιες  τσίμπλες απόδιωξε που ‘χαν ριζώσει καταμεσής στα βλέφαρα αποβρα... Read more

Άνοιξες έζησες πολλές μα καμιά εντός σου. Πάντα απέστρεφες το βλέμμα απ’ τις μυγδαλιές που ερωτοτροπούσαν με τις ηλιαχτίδες, σεμνός καθώς ανατράφηκες γιομάτος λίπος που μονάχα του νου... Read more

Ζυγώνει η μέρα η λαμπρή που στο αίμα θα πλημυρίσουν τα σωθικά σου, η μέρα που το βλέμμα θα σηκώσεις στο θόλο σαν σπίθα να χαθεί. . Δεν θα΄ναι άνθια και μπριλάντια στολισμένη, μήτε και χάχανα... Read more

Ελπίζω στους καιρούς που μέλλονται για να ‘ρθουν. . Όσο υπάρχουν παιδιά που τα πατάν ανθρωπόμορφα τέρατα στο πεζοδρόμιο γιατί θέλουν να ζήσουν, ελπίζω. Όσο υπάρχουν παιδιά που αντιπαλέ... Read more

Φρόντισε να γίνεις επιτυχημένος, μου ΄πε με ύφος σοβαρό. Η επιτυχία σου είναι σπαρμένη με πτώματα, του απάντησα γιομάτος τρόμο. Μάθε πως η ζωή είναι μια ζούγκλα και μονάχα με μάχες επιβιώνει... Read more

Ματιές χαμηλωμένες ίσαμε τη γης, βλέμματα απαθή χαμένα στην άβυσσο. Σαν κλόουν που με λυγμούς γελούν μέχρι θανάτου, έτσι μοιάζουν τα παιδιά μας, καθώς έτσι τα κάναμε,καθώς έτσι αφήσαμε να γέ... Read more

Εντός μου οι λέξεις σφαδάζοντας αγκομαχούν διέξοδο για να βρουν, να λογχίσουν καρδιές με μνήμες ανέσπερες στο θαλερό έρεβος βουτηγμένες. Παφλασμοί αγγελικοί, σάπια σκαριά συναπαντούν στο καρ... Read more