ΤΟ ΧΡΕΟΣ

Σκέβεσαι φορές πολλές

πως το χρέος σου έκαμες στο πολλαπλάσιο,

ηδονικά παραμερίζεις τ’ αχαμνά σου μονόπατα

και μακάριος αρμενίζεις στην επίπλαστη

νηνεμία σου.

.

Σάμπως ο κόσμος ολάκερος να χορέβει γύρω σου

και συ ακουμπητός στο θρονί σου

με το  ‘να χέρι στο σαγόνι να θωρείς τι?

Τα πραγμένα σου?

Μα αφτά δεν είναι που σε κάμαν αγαλματένιο?

άχρηστο?

.

Μείνε στο ξέφωτο,

το κεφάλι σήκωστο μακρυά από θρόνους

και σιχαμένες εξουσίες,

σπείρε λίγο νερό στο τάσι

για το σπουργίτι του φθινοπώρου

που θε για νάρθει.

.

Σπάσε αλυσίδες από ποδάρια

πληγιασμένα ξωμάχων.

Κράτα για σε όχι αφτά που έκαμες

αλλά τα άλλα που δεν έχεις κάμει ακόμα.

.

Τούτη η φτιάξη για να ξεχτικιάσει

θέλει δρόμο πολύ,

δεν θα προκάμεις για τα σε,

μα για τα βλαστάρια μας ίσως.