Σου γράφω με τις τελεφταίες σταλαγματιές ανάσας
που απόμειναν στο τρεμάμενο απ’ το δειλινό
χέρι μου.
.
Θέλω να σου θυμίσω ερώτους κι αναπάντεχες προσμονές
που το συναπάντημα μας σημάδεψαν, καθώς και
το μύρο που άλικο ανάβλυζε απ’ τα φλογισμένα
στήθη σου.
.
Ω μυριόκαλη απαντοχή της πλάσης ολάκερης.
Ω πανώρια έκλειψη του νου που ποτές
δεν σε χώρεσε, μοναχά τα φυλοκάρδια άντεξαν
την απεραντοσύνη σου, αφτή που ακέρια φύλαξα
σαν σταβρουδάκι σε παιδικό στέρνο.
.
Αγιόκλημα γιασεμί και λουλούδι της νυχτιάς
γιομίζω με τις θύμισες σου και λιβάνι καίω
στα σωθικά μου στην μνήμη σου απέθαντη λατρεία,
ονειρεμένη Μάνα της πλάσης ολάκερης,
μιας πλάσης που δεν της αξιώθηκε ποτές
το βλέμμα της Λεφτεριάς, που, σας Αγαπάω, κράβγαζες
και έτρεμε σύγκορμο το σύμπαντο.
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...