Η ΠΟΡΝΗ Ο ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥΛΙΚΑ

Φτηνά, κίβδηλα αποστάγματα

κατηφοράνε μέσω ελικοειδών αποφύσεων

και σε μαγαρισμένες φλέβες καταλήγουν.

Ανταλλάζουν το άλικο των αιμάτων

με το μακάβριο μάβρο αλαλάζοντας.

.

Φωνές υπόκωφες, ακατάληπτες,

λαμπερά φθονερές,

τα πληγωμένα θεριά στον κατήφορο σαλαγάνε,

συνταιριάζουν με υποτακτικούς θεούς

προσφέροντας θυσίες αναρίθμητες

στην αρχιέρεια σκλαβιά

και κείνη σα πουτάνα παραμάνα

τα ορφανά της μαζώνει

στο κατώι τα κλειδαμπαρώνει

ηλιαχτίδα να μη δουν ξανά,

μη κι ανταμώσουν τη μάνα λεφτεριά

με τη ζεστή αγκάλη και τα φλογισμένα στήθη.

.

Τα μωρά μου καλώς καμωμένα

μέσα στην εφταξία της λήθης πορεβόμενα,

μη παρεκτρεπούμενα, νομίμως ζώντα

και δρώντα,

παραδείσους υπερεπίγειους γυρέβοντα,

σε θανάτους αισχρούς καταλήγοντα,

ηγέτες ακολουθούντα.

Γιόμισε ο ντουνιάς από δάφτα

κι απ τα δέρματα που κάθε τόσο

αποφοράνε

μετά από αέναες συνουσίες

οχιών και χαμαιλεόντων.

.

Και συ, περήφανη  Αγάπη πόρνη,

αναθεματισμένη από πατέρα και μάνα,

με βάδισμα τραχύ πάνου στα ψηλοτάκουνα

που για να σε κοντύνουν σου φόρεσαν,

αγκαλιές γυρέβεις,

σε σοκάκια που βρωμάν αψέντι,

ηρωίνη κάτουρο και πλούσια σκουπίδια.

.

Ενα μπουχτισμένο από ηλιαχτίδες απομεσήμερο

ήταν που σε απάντησα να λιάζεις ταχαμνά σου,

μένα σέρτικο στο στόμα παράμερα

και ένα γιασεμί σταφτί.

Τότες ήταν πούδα το βλέμμα σου να θολώνει

από δροσοσταλίδες στη θέασή της,

τότες ήταν που κατάλαβα

πως μονάχα με σένα ταιριάζει

Λεφτέρη νταβατζή.