ΓΙΑΤΙ?

Γιατί να γράψω άραγες

τώρα που οι αβλές σκοτείνιασαν

και τα παιδιά απέμειναν βουβά

να θρηνούν την χαμένη νιότη?

.

Αιώνες τώρα δάδες φλογερές βαστάζω

και χρέη πανανθρώπινα ξεπληρώνω

που και τα ατσάλια στις θύμησές τους λυγάνε.

.

Ποια περπατησιά λεβέντικη να ζωγραφίσω

με επίθετα γοερά, τώρα που αγνώμονες θνητοί

το γόνυ ως ικέτες ματώνουν?

.

<Θα ρθει καιρός που θα φανούν οι κήρυκες

κι όχι μονάχα ψέφτες και ρουφιάνοι> κράζει

από ψηλά ο ποιητής και γω τ’ανάσκελα

τους ανέμους εκλιπαρώ να σκορπίσουν

τα λεγόμενά του , στις ψυχές των ζώντων

που απόμειναν.

.

Τι γυρέβεις χλωμή γυναίκα με το ματωμένο βλέμμα

στον κόσμο ετούτο?

Σάμπως στέρφα να σαι και άκαρπος εγώ

σε τούτο το στοιχειωμένο δάσο που ανταμώσαμε.

Σάμπως να μη πρόλαβες μήτε κελάηδημα

να αφουγκραστείς και γω αδειανός από αισχύνη

ένα Αγαπώ ποτέ να μη ξεστόμισα.