ΟΤΑΝ……

Οταν η θλίψη στα μάτια ενός παιδιού

συναντά τη γλώσσα από ένα κουτάβι.

Οταν η ποδιά της μάνας γιομίζει

με το άψυχο κορμί του σπλάχνου της.

Οταν το στάχυ περήφανο σκύβει

να ψιθυρίσει στη μαργαρίτα λόγια ανείπωτα.

Οταν ο γείτονας

χτυπά την κόρη του γιατί απολύθηκε.

Οταν μια ολάκερη σχέση ζωής

θάβεται κάτω από ένα δάνειο.

Οταν διό νέοι πνίγουν

τα ονειρατά τους στη πρέζα.

Οταν οι φίλοι χάνονται

από δανεικά κι αγύριστα.

Οταν ο αυτόχειρας δεν έχει το θάρρος

να πάρει πέντε έξη μαζί του.

Οταν τα καφέ βρωμάνε σκατήλα

από τους κώλους των θαμώνων.

Οταν οι μεγαλοκαθηγητάδες

προστατεύουν το σιχαμένο σινάφη τους.

Οταν οι άνθρωποι της τέχνης γυρεύουν έρποντας

την επιχορήγηση που τους έπεσε.

Οταν υπάρχουν άνθρωποι

με επάγγελμα (πολιτικός), (τραπεζίτης).

Οταν οι μεγαλύτερες φάμπρικες

φτιάνουν όπλα.

Οταν το καλημέρα

εχει την έννοια του α γαμήσου.

Οταν το αδέρφι σου

ανήκει σε άλλη τάξη.

Οταν κρύβεις τη τσάντα σου απ’ τον Πακιστανό

που έρχεται, ξεχνώντας ότι ειν άδεια.

Οταν ο έρωτας

βγαίνει στη σύνταξη στα 17.

Οταν φοβάσαι ακόμη και να μισήσεις

τον πραγματικό οχτρό σου και γυρεύεις υποκατάστατο.

Οταν όλα αυτά συμβαίνουν και συ χάσκεις ανέμελος

Τότες δεν τα φάγαμε μαζί τα φάγες μονάχος και έσκασες απ’ το λίπος.