Και να πού ρχεται και πάλι ο καιρός να δεις τα ονείρατά σου να θεριεύουν,
να φτιάνουν τείχη αψηλά, να περιστοιχίζουν τη φυλακή σου άγρια μα και σεμνά αντάμα.
Ονείρατα φτιαμένα από θύμησες χρόνων νιών, ακατέργαστων, αγράμματων,
απαίδευτων, καθάριων. Ανάρια από συμβιβασμούς καλοστεκούμενους,ευπρεπείς,
ψεύτικους, σα το βάδισμα Γιαπωνέζας Γκέισας, γοργά μικρά βηματάκια, σχεδόν επιτόπια,
μ’ενα ζωγραφισμένο χαμογέλιο κάτου από τα σχιστά ματάκια, γιομάτο θλίψη
μα και λαχτάρα αντάμα.
Αμαν αφήνεσαι στ’ όνειρο αυτά παθαίνεις, πλανιέσαι χρόνους ολάκερους,
στριφογυρνάς αναμετάξυ σου, και τίποτε δε λογάς, τίποτε απ’ όξω, κλείνεσαι εντός
κι ανανταριάζεις τα σπλάχνα σου συθέμελα. Φτιάνεις στρατούς χαμένους
σε μάχες ισόπαλες χωρίς νικητές. Ψάχνεις να βρεις την έξοδο για να μπεις παρά μέσα,
να το στοιχειώσεις τ’ όνειρο, να μη πραγματωθεί ποτές, μπας και το χάσεις,
μπας και το μοιραστείς και πάψει ναν δικό σου.
Εκεί στη μοιρασά χαλνάει το ονειρεμένο, εκεί σαπίζει, μοιάζει σα μαραγκιασμένο μήλο
ακατάδεχτο απ’ όλους. Εκειδά είναι που τρεμοφέγγει η ελπίδα απεγνωσμένα,
αγέρα να βρει.
ΕΕΕΕΕΕΕ….. ονειροπαρμένε άκουμε, δώσε βάση. Φτιάσε το δικό σου όνειρο,
μη το κουλαντιρίζεις βασανιστικά, άστο σα γάργαρο αίμα να τρέξει απ’ τις φλέβες σου,
ειν ατέλευτο μη το φοβάσαι.
Αστο να σεργιανίσει απάνω αψηλά, κει που ο αγέρας χαζεύει με τα σύγνεφα παρέα.
Ενα μονάχα έχε στο νου… κοίτα μην είναι ίδιο με το δικό μου, άλλο νάναι, καλύτερο,
άμαν το ίδιο είναι θα σμίξουν πέρα στ’ άστρα και θα γενούν γκρι,
το ασκημότερο απ’ ούλα τα χρώματα.
Άλλο, διαφορετικό, ομορφότερο, να μπλέξουν όλα μαζί να γιομίσει χρώματα ο ουρανός πολλά,
να χουν τα παιδιά να ζωγραφίζουν αιώνια.
ΕΕΕΕΕΕΕ……..αλλοπαρμένε μη φοβάσαι τα ονείρατα ποτές δεν ειν άσκημα,
άσκημοι ειν οι εφιάλτες μοναχά τους ξεχωρίζεις έφκολα. Είναι γιομάτοι μίσος και πόνο,
δηλοί σαν τις οχιές που καρτεράν να περάσεις πρώτα και μετά…..
ΕΕΕΕΕΕΕΕΕ……και πούσαι…. μη φοβάσαι τα χρώματα όλα ταιριάζουν αναμετάξυ τους
μονάχα από παιδική καρδιά να ναι φτιαμένα……
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...
