έτσι μια μέρα μου ρθε να βουτηχτώ στα μελάνια
που δεν είναι και πολύ
κάτι λιγότερο από μία βόλτα της γης
ούτε τα γεννήματα είναι πολλά
σαν τα σκαλοπάτια διό ορόφων
δεν είναι ότι το χα
η ανάγκη της εποχής και το στοίβαγμα με σπρώξανε
ούτε το ταλέντο ούτε η έμπνευση
σαν ξέρασμα ψυχής ήρθε
σαν ξέβρασα
εγώ έτσι ξεκίνησα να ανακατεύομαι
έτσι ξεκίνησα να λερώνομαι
έτσι ξεκίνησα να μπερδεύομαι
και να λυτρώνομαι
σαν να σκαλίζεις ένα κήπο στην αυλή σου
θέλεις να είναι ωραίος
σ αρέσει να τον θαυμάζουν
αλλά δεν παύει να είναι μεταξύ σας υπόθεση
γιαυτό πρέπει να τα έχεις εσύ καλά μαζί του
και όχι οι άλλοι
εσύ θα σαι ο πρώτος που θα πάρει στο κυνήγι για να πνίξει με τα αγκάθια του
αλλά και αυτός που θα γευτεί πρώτος τις μυρωδιές του άμα ανθίσει
που θα φάει από τους καρπούς του
άμα καρποφορήσει
γιαυτό πρέπει να του φερθείς τίμια
σα να γνωρίζεις τον έρωτα σε γυναίκα άβγαλτη
κλέβοντας λίγο από την πόρνη σου ψυχή
για να μην έχει την γεύση του αποστειρωμένου
και τάισε το όσο του πρέπει
όσο δεν θα μεγαλώσει πιο πάνω από σένα
για να μην αλλάξουν οι ρόλοι και σε ταΐζει εκείνο
δεν αντέχεται αυτό και σε κατάρα μοιάζει
και το νερό του, όχι η δροσιά του πριν το διψάσει
όχι η σπορά του πριν το χορτάσει
και το χώμα του
το σκέπασμα του
πρέπει να το βάλεις με τα χέρια
άμαν δεν λερωθείς δεν πιάνει η μαγιά
μη ξεχάσεις να του αφήσεις χώρο από τα κάτω του
για να θεριέψουν οι ρίζες
να γαντζωθούν η μία στην άλλη σαν αδέλφια
αυτό οπωσδήποτε μην το ξεχάσεις
αν μεγαλώνοντας δεν έχει ρίζες
ο πρώτος αέρας θα το πάρει μαζί του
αν όμως είναι δυνατές θα αντέξει και τους χειμώνες
και τους ανέμους που λοξοδρομούν
και δώστου βάρος να δυναμώνει
όχι όμως πολύ μη γίνει σκυφτό
και ανάσες κέρνα το
μα όχι πνοή
και για να μην με παίρνεις στα σοβαρά
και μη θαρρείς πως έγινα συμβουλάτορας
και του σωστού ο κήρυκας
εγώ μεγάλωσα στην πόλη
και οι ρίζες μου δεν ήταν δυνατές για να τρυπήσουν τα τσιμέντα
και με τον πρώτο αέρα
μπορεί να φύγω και γω
τουλάχιστον αν φύγω
να μην σκορπίσω
μπας και πετάξω
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...