Σαν κοσμογέννα μήτρα στάθηκες πανώρια ομπρός μου
και με κρυφές ανασεμιές μυρωμένες από μυρτιά
και δυόσμο μου ψιθύρισες
και αγάλματα στάθηκαν ολόρθα
και η θωριά τους τον ορίζοντα έσκισε
και ο θόλος τα σπλάχνα του άνοιξε στα διό.
Και η γης συθέμελα σπάραξε μ΄ένα μοιρολόι ασίκικο
και τα μανουάλια φώτισαν τις σκοτεινές τις εκκλησιές.
.
Και γω κάτου από του πλάτανου τον ίσκιο
αποκαμωμένος κάθισα να ξαποστάσω,
με ένα δράμι ψωμί διό στάλες νερό και μια καρδιά
πλημμυρισμένη της αγάπης τα αίματα ανάκατα
με ονείρατα απαστράπτοντα.
.
Μη και είσαι μάγισσα χιλιόμορφη?
Μη και είσαι γυναίκα στολισμένη με γιορντάνια
πλουμιστά και εβωδιά γιασεμιού στα στήθια?
Μη και είσαι η μάνα που αγέννητη χάθηκε
σε ρουμάνια αδιάβατα όπου το φως του αποσπερίτη
πάλεβε με τη χαραβγή?
Μη και είσαι εγώ?
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...