Την έσφιγγα κάθε πρωί
στην αγκαλιά μου.
Της έδωνα φιλιά πρωτόβγαλτα
με χείλη υγρά.
Ακουγα μαζί της μουσικές
με αισθήματα γιομισμένες.
Δεν της είπα ποτές
οχι.
Δεν της μίλησα ποτές
για τα κακώς κείμενα.
Ηθελα την αγάπη μας
πάνω και πέρα από τα ποταπά,
τα καθημερινά που μονάχα
φθορά φέρνουν στη καρδιά.
Εκανα τα πάντα για να φτιάξω
ένα κόσμο αγγελικά πλασμένο
για μας τους διό.
Της έδωσα και τη ψυχή μου
ακόμα κι αυτή έφυγε,
πέταξε μακρυά χωρίς να πει λέξη.
Μοναχά ένα δάκρυ κύλησε
στο γυμνό μάγουλο της.
Τότες ήταν που κατάλαβα
ότι το όνομά της δεν ήξερα.
Ενας φίλος μούπε ότι την λέγαν
Λεφτεριά.
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...
