ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Σκουριάζουν τα φθινοπωρινά φύλλα

καθώς τα δέντρα κοιμούνται

τον ύπνο το βαθύ του χειμώνα.

Χειμώνας και στη καρδιά

σφαλίζει τα πορτόφυλλα

και λιώνει το κάντιο για να γλυκάνει

έρμες ζωές, ασυντρόφευτες.

Χειμώνας και στα τρεμάμενα χέρια

του καστανά,

καθώς παίζει με τη φωτιά, τους καρπούς,

και τη λαχτάρα στα μάτια του πιτσιρικά

που τον κοιτάζει χάσκοντας.

Χειμώνας ατέλευτος,βαρύς,

χωρίς το λευκό του χιονιού

που φωτάει τις νυχτιές

και αντιφεγγίζει λάμψεις

βροντερές, ξετσίπωτες.

Χειμώνας ανυπόμονος

για το τέλος,

φορεμένος σάβανο μαβί,

που σκάβει λάκκο

την Ανοιξη να φέρει.