Χορο-χρόνος

Ένα πακέτο τσιγάρα στο τραπέζι αφημένο

εσύ μου είπες αύριο θα είναι όλα καλύτερα

ένας καφές στο νιπτήρα άπλυτος

μια υπόνοια παρατημένη

μια κραυγή ανείπωτη

τα σωθικά σου να καίει

και ένα γιατί, γιατί όλα αυτά

γιατί δεν μίλησα ποτέ δυνατά

για όσα με αναγούλιαζαν

.

γιατί έβαζα δύσκολες λέξεις

σ αυτά που ήθελα να διαβάσουν οι πολλοί

γιατί η ντροπή μου

ίδιο μπόι με μένα βρήκε

και στάθηκε εκεί

.

καμιά φορά ξέρεις, η βροχή θαρρείς, ξεπλένει όσα δεν καταφέρνει ο χρόνος, και μια μελωδία λυγίζει αυτά τα μέταλλα που η φωτιά δεν τα λιώνει. Μήπως  τελικά η φωτιά η βροχή και η μουσική είναι μια διαφορετική εκδοχή του χρόνου;

.

σαν το βιολί και σαν το πιάνο

σαν τις ώρες εκείνες που τα χάνω

εκεί που ξανά ορίζω τα χρώματα

και οι μπογιές μου κρύβονται

το νερό μου κυλάει

σε μια ρυτίδα μέσα

ξερνοβολάει

μιας άδειας τσέπης μπέσα

.

Πολύτιμος ο χρόνος μας

φωλιάζει στα θησαυροφυλάκια των ηλιθίων

τον στραγγίζουν με σκληρά εργαλεία

οι τανάλιες των ακραίων συνθηκών

και αυτός γλιστράει, ξεγλιστράει

δραπετεύει σαν σταγόνα

αλλάζει υπόσταση για τον αγώνα

βροχή και ομίχλη

.

Πολύτιμος ο χρόνος μας

φυλακισμένος

αψύς

και ερεθισμένος σαν την φωτιά

λιποτάκτης των στιγμών

παραχαράκτης διαδρομών

σημαιοφόρος του τέλους

στο αιματοβαμμένο κυνήγι της ελπίδας

.

Πολύτιμος ο χρόνος μας

το ρολόγια μας όμως, φτιαγμένα από άστρα είναι

γυρνάνε γύρω μας οι λεπτοδείκτες σαν χορός

σαν δορυφόροι

στην ομόκεντρη πλάνη μίας μέθης

και όταν πέφτουμε

όταν αποκάμουμε απ την ζάλη

τότε ακούμε τον θόρυβο που φανταζόμασταν πάντα

ότι κάνουν τα πεφταστέρια

.