Αφαιρεμένα τα και,
γιομάτη ελλείψεις πορέβεται η ζήση μας,
περιστοιχισμένη ως τα μπούνια
άνθια και ανάγκες ποταπές.
Εκκρίσεις ταπεινές στοιχειώνουν το στερέωμα
που σεισμούς γυρέβει να αναταραχτεί συθέμελα,
ουρλιάζοντας μέσα απ τα σωθικά του
μια μυθωδία ένδοξη
αντάξια έκπτωτων αφτοκρατόρων.
.
Χάσκοντας πίσω από γρίλιες σφαλιστές
τον χρόνο θωρούμε τον φεβγάτο
να στροβιλίζεται περίτεχνα
σε χορό ατελέφτητο.
Με να νταούλι μπάσο ο νιος
κι ένα κλαρίνο πρίμο αφτή
σκαρώνουν μέτρα για το χορό,
μέτρα χωρισμένα σε όγδοα
σαν μπλουζ του θανάτου,
αραιά και που κάποια δίεση
χαλνάει το τέμπο
μπας και σκοντάψει ο χρόνος
και επιστρέψει στο χάος.
.
Αλαφιασμένη πόρνη πελάτη γυρέβει,
απ το σκισμένο της μουνί
η μήτρα της κατάχαμα σαλέβει
ζωή ψάχνοντας
μα ο πελάτης πουθενά.
.
Η πλάση, ο χρόνος, ο νιος, αφτή και η πουτάνα,
στοιχειά του ίδιου πλαστουργού,
συνεργοί στο έγκλημα
γυρέβουν του κάκου τον αφτουργό.
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...