Και ξεμακραινει η σκια στο σκοτεινο σοκακι και στο φευγιο της γιομιζει φως η πλατεια.
Σαμπως αυτη να κρυβε τον ηλιο, αυτον που τοσο αναγκη ειχαν τα παιδια για το παιχνιδι τους, τη ζωη
Αυτον που τοσο καιρο βασταζα στους ωμους κι’αποκαμωθηκα.
Τα παιδια… μοναχα αυτα απομειναν να κοιτουν τον ηλιο καταματα ακουραστα.κι’αυτος να τους κλεβει φως , ολοι οι αλλοι χαθηκαν… .σκιες ανειδωτες
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...
