Όνειρο έγχορδης νυκτός

Στου καπηλειού τις στάχτες
δίψες και πάθη
βάσανα, γλέντια
χαμόγελα από χείλη και από καρδιά
στοίβες ρημάγματα με διαθέσεις
μπερδεμένες ηδονές με οδύνες

κανονικά η ηδονή θα έπρεπε να γράφεται με ύψιλον και η οδύνη με ήττα, σαν την καμπυλότητα μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας

Ανεμοστρόβιλοι καπνών
καπελώνουν τις μυρωδιές
από τις θύμησες των τραγουδιών
σαν θυμιατό μοιρολογιού
ανάσες πυρωμένες με βρώμικο χνώτο
και οινόπνευμα σκεύασμα
στο κατώφλι ενός ασίγαστου θυμού

Άλλοι πίνουν να θυμηθούν
άλλοι για να ξεχάσουν
άλλοι θυμούνται να ξεχνούν
άλλοι για να γιορτάσουν

και κάπου ξέχωρα εκεί
ανάμεσα σε ορισμούς
σε στοίβες σημειώσεις
πάντα ξεπρόβαλες εσύ
με γράμματα εκτός τετραδίων
και αχαρτογράφητες γραμμές

Μία από αυτές τις πανδαισίες
που αναιρούν τα μεγάλα θεωρήματα
και βγάζουν πράξεις μπερδεμένες
με ίχνη από φτηνά αρώματα
και λέξεις φιμωμένες
που καρτερούν τη λευτεριά

και μια υπόσχεση κράτα μου
ότι ποτέ δεν θα ξανάρθεις
όταν θα σε περιμένω
για το τρέμουλο του αναπάντεχου

και μια χάρη φύλα μου 
μη με ξυπνάς
πριν σ ονειρευτώ
στην ανταπόδοση μιας μέθης