Μεγάλες ώρες με λόγια σκαλιστά, ποτέ να μην ξεχάσεις αυτό που κάποτε μου είπες, ρίγος παλιό, γεμάτο θέρμη, ανυπομονησία μωρού μπροστά σε δώρο, σφιχταγκάλιασμα σε όλα, χειριστική επίλυση του παζλ των σκέψεων, πάντα χάνω εκεί, οι σκέψεις είναι ποιο γρήγορες από μένα.
Τύλιγμα στη καλούμπα, όχι πολύ σφιχτά, ούτε πολύ χαλαρά, άμα έχεις κάνει μαλακία νωρίς να μη χαθείς. Τώρα έχεις στήριγμα, άφησε το ένα χέρι και πιάσε το πινέλο. πλάσε τώρα.
Μη, μη βάλεις γυαλί, θα σπάει εύκολα. Μη, μη βάλεις άμμο, θα σκορπίσει, ούτε σίδερο, πολύ βαρύ.
Βάλε ανάσα πολύ, μια σου ανάσα, μια ανάσα καυτή.
Θα περισσέψουν και τα στολίδια για να τα βάλεις στο δέντρο. Σκάλισε τώρα, σκάλισε δυνατά, άσε τα άλλα, πέτα το παζλ, σε πάνε άλλα. Κάβλωσε. Κάνε του έρωτα, τερμάτισε το.
Κρέμασε το απέναντι και καθίστε οι δυο σας, μη μιλάς, τα είπατε.
Λογάριασε το.
Τώρα βάλε φωτιά, κάψε το, κ όσο το χαϊδεύουν οι φλόγες, χύσε.
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...
