Μια πόρτα, μια πόρτα δίχως μάνταλο,
δίχως σύρτη, χωρίς κλειδί.
Φτιαγμένη από απλά φρέσκα λιασμένα μαδέρια,
και σαγμένους ανθρώπινα μεντεσέδες.
Γερμένη πάντα μισάνοιχτη, έτοιμη να δεχτεί,
όχι να διώξει.
Και η δικιά σου απέναντι, περισπούδαστη, λαμπρή,
κλειδαμπαρωμένη, ασφαλής,ερμητικά κλειστή.
φτιαγμένη να μη δέχεται, να αποτρέπει,
να ξορκίζει με την παρουσία της και μόνο το( κακό) το διαφορετικό.
Γιαυτό δεν μπαίνει ο ήλιος στο σπιτικό μου,
δεν τον αφήνει να περάσει η δικιά σου ,
η πάντα κλειστή, η ασφαλής.
Μια πόρτα στον ήλιο ειν’ οι καρδιές μας,
μόνο που η μια ειν πίσω απ την άλλη,
αλληλοεξαρτώμενες ετερόφωτες μαγικές.
ανοίξτε τις δικές σας ρεεε η δικιά μου ειν η τελευταία.
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...
