Μια πόρτα, μια πόρτα δίχως μάνταλο,
δίχως σύρτη, χωρίς κλειδί.
Φτιαγμένη από απλά φρέσκα λιασμένα μαδέρια,
και σαγμένους ανθρώπινα μεντεσέδες.
Γερμένη πάντα μισάνοιχτη, έτοιμη να δεχτεί,
όχι να διώξει.
Και η δικιά σου απέναντι, περισπούδαστη, λαμπρή,
κλειδαμπαρωμένη, ασφαλής,ερμητικά κλειστή.
φτιαγμένη να μη δέχεται, να αποτρέπει,
να ξορκίζει με την παρουσία της και μόνο το( κακό) το διαφορετικό.
Γιαυτό δεν μπαίνει ο ήλιος στο σπιτικό μου,
δεν τον αφήνει να περάσει η δικιά σου ,
η πάντα κλειστή, η ασφαλής.
Μια πόρτα στον ήλιο ειν’ οι καρδιές μας,
μόνο που η μια ειν πίσω απ την άλλη,
αλληλοεξαρτώμενες ετερόφωτες μαγικές.
ανοίξτε τις δικές σας ρεεε η δικιά μου ειν η τελευταία.
Επιλέξτε τρόπο σχολιασμoύ:
3 Comments
Maria Papadopoulou
ΝΑΙ….ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ…ΜΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΛΙΓΟΙ ΤΟΛΜΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ "ΑΝΟΙΞΟΥΝ"… ΚΑΙ ΧΑΝΟΥΝ ΙΣΩΣ ΤΑ ΩΡΑΙΟΤΕΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ , ΤΟΥΣ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟΥΣ ΗΧΟΥΣ.. ΤΑ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΑΡΩΜΑΤΑ…..
Christos Sioulas
Του παραδείσου η πόρτα είναι φτιαγμένη….
πάνω στην τρύπα μιας βελόνας….
θέλει εξάσκηση και θέληση πολλή….
Για να καταφέρεις να την περάσεις….
Christos Giati
Για σου ρε Γιώργαρε!