ΕΤΣΙ Μ’ΑΡΕΣΕΙ

Λέξεις στρογγυλεμένες, απάνθρωπες, φτηνές

σαλέβουν στου νου τα σοκάκια,

θύμησες γυρέβουν να μπαλώσουν,

με στολίδια φανταχτερά, πόνους να αμβλύνουν

ώσπου το κόκκινο γκρι να γεννεί

και να σβήσει ξεθώριο στα λαγούμια της μνήμης.

Κει που ο λυγμός συνταιριάζει με τα χάχανα

και η χαρά με τη βλακεία.

Κει που το αντριλίκι  με το τσατσιλίκι χαριεντίζεται

και ερμαφρόδιτα πιθήκια γεννάνε.

Κει που η ειρωνεία τη γνώση ποδοπατά

και το φιλότιμο από τη πονηριά νικιέται

κει δα ήταν που βρεθήκαμε <αδερφωμένοι> ούλοι.

.

Γιαφτό διάλεξα να ουρλιάζω,

σπαθιά ακέραια να βγάνω απ’ τα μέσα μου

σαν το (Αλφα) του Στελλάρα και το

(που να βρω τη ψυχή μου ) του Γρηγόρη

που μιαν ζωή ολάκερη ζηλέβω.

.

Μα τώρα που ο έρωτας στα σιντια ξεπουλιέται

και η λεφτεριά στα σκυλάδικα άδεται,

εγώ σα δίσκος βινυλίου μοιάζω γιομάτος σκρατς

πάνω σ’ενα γραμμόφωνο  που στροφές χάνει ανέμελο.

……. Ετσι μαρέσει ……