Σημαίες μαβροκόκκινες,
λάβαρα του νου υψωμένα,
πρόσωπα αναθαρρεμένα από καρδιά.
Φιγούρες άσπαρτης νιότης,τρανομένων ιδεών
περιδιαβαίνουν τους δρόμους.
Και φουσκώνει το ποτάμι της οργής,
του άγιου μίσους,
και καταπίνει μάζες
προσκυνημένων ανθρωπόμορφων τεράτων.
Και καίγεται ο τόπος
από τα βάγια της ανάστασης των μοιραίων,
των πορφυρών,
των ξαναμμένων απ το βοτάνι της ορμής.
Ξεφτιλισμένοι νοικοκυραίοι
χάσκουν πίσω από τις τρομαγμένες γρίλιες,
των πάντα κλειστών πορτόφυλλων.
Ετσι ανήμποροι,βουβοί,σαλεμένοι,….
έτσι θα μείνουν να κοιτούν το τσουνάμι που έρχεται.
Θεατές, άβουλοι, ασάλευτοι, ανήμποροι…….νεκροί
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...