Ένα άγχος μικρό, που μεγαλώνει
ένας φακός χοντρός, παραμορφώνει
το φαινόμενο του ελατηρίου
Μία κερκίδα ξεφαντώνει
μια ιδιάζουσα πλάνη, πλαισιώνει
τον επιθανάτιο ρόγχο του μεγαθηρίου
Μικρό στα μάτια μας ό,τι μεγάλο. Το ανθρώπινο είδος ειδικεύεται στο να εκθειάζει και να απολαμβάνει τους καρπούς της εργασίας των ανθρώπων που φτύνει, χλευάζει και συνθλίβει όσο είναι ακόμα ζωντανοί.
Μεγάλο στα χάδια μας ό,τι μικρό. Το ανθρώπινο είδος ειδικεύεται στο παιχνίδι των ρόλων. Θαρρείς πως ο άνθρωπος γέννησε το θέατρο και από εκδίκηση το θέατρο γαλούχησε τους ανθρώπους.
Στην γωνία ο όχλος αδημονεί να του πετάξουν ωμό κρέας για να κανιβαλίσει με την ησυχία του, να το κατασπαράξει.
Την ίδια στιγμή το φαντασιακό κονταροχτυπιέται με το υπαρκτό στην αρένα των κυρίαρχων τάσεων. Η Έψιλον κρύβεται από ντροπή πίσω από ένα πελώριο τσουβάλι παραμορφωμένων αναμνήσεων.
Η ευθύνη μασκαρεύεται και φωνάζει μέσα από μία μεταχειρισμένη ντουντούκα, ότι τα χρώματα βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ τους και καλό θα είναι να καβατζώσουμε το μαύρο που τα έχει όλα μέσα.
Οι καιροί απαιτούν ειδικές συμπεριφορές, οι συμπεριφορές απαιτούν ειδικούς ανθρώπους, οι άνθρωποι απαιτούν ελευθερία, η ελευθερία απαιτεί υπευθυνότητα, η υπευθυνότητα απαιτεί ιδανικές συνθήκες, οι συνθήκες απαιτούν ωριμότητα, η ωριμότητα απαιτεί χρόνο, ο χρόνος απαιτεί χώρο, ο χώρος απαιτεί ιδιοκτησία, η ιδιοκτησία απαιτεί καπιταλισμό, ο καπιταλισμός απαιτεί αδικία, η αδικία απαιτεί φτώχεια, η φτώχεια απαιτεί πόλεμο, ο πόλεμος απαιτεί θάνατο, ο θάνατος επαιτεί εδώ και καιρό.
Ένας κύκλος, ένα ταξίδι, ο προορισμός ταυτίζεται με την αφετηρία, όμως η αφετηρία είναι – πλέον – διαλεκτικά κάτι άλλο.
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...
