Ασε με να κάτσω εδωνά, να κοιτάζω τη μορφή σου,
άσε να νιώσω τα υγρά από το κλάμα χείλη.
Εσύ που έλαμπες γυμνή με τα ολόθρα στήθια, με τα ξέπλεκα μαλλιά
γερμένα στα καπούλια ταλόγου, εσένα κράζω….
Εσένα λέω αρχόντισσα, με τις τρεις σειρές φλουριά γύρω απ’ το λαιμό,
με την λαξεμένη μέση….εσένα αγαλματένια καλώ.
Ασε με να φιλήσω τα γυμνά σου πόδια, άσε με να τρίψω το μάγουλο στα στήθια σου,
άσε με να χαϊδέψω τη γέννα σου, να μουτσουνοτριφτώ στα ανοιχτά σου σκέλια,
να βλαστημήσω τη μιζέρια, την ανημπόρια, τη σκλαβιά.
Οχι δεν σε θέλω από κάτω…. ούτε πάνω ….δίπλα σε θέλω
να γέρνεις ανεμικά στον ώμο μου για να χαθείς μέστο πέλαο
και να αναδυθείς ξανά στα μονοπάτια του ουρανού.
Ετσι μπας και ταιριάξεις ουρανό και γης, μπας και γιομίσει η θάλασσα λουλούδια,
μπας και βρω και γω την αγάπη μου …την λεφτεριά.
Ασε με να σηκωθώ…. μάνα γη.
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...
