ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ

Ακου κοντέ μα και τεράστιε ανθρωπάκο …….

όταν γεννήθηκες σου βάλαν έναν θεό δίπλα σου

να σε φυλάει από το κακό που αφτοί οι ίδιοι κατασκέβασαν.

Μετά σε πήγαν σχολειό για να σου μάθουν ιστορία, για να

σου πουν πόσους εχθρούς αποκεφάλισε το ένδοξο έθνος σου

στο όνομα της πατρίδος σου, της θρησκείας σου και των

συνόρων σου που αφτοί κατασκέβασαν.

Σου παν πως πρέπει να σε περήφανος για αφτά, σου όρισαν

με ζήλο περισσό τους οχτρούς σου και με ακόμα μεγαλύτερο

τους φίλους σου.

Οργωσαν το κενό μυαλό σου και σπείραν τον φόβο και το

(συμφέρον) για να καρπίσει, να πνίξει μυριάδες λέφτερες

ρίζες που ποθούν φυσικά να ανθίσουν.

Σε μαθαν να ντρέπεσαι τον έρωτα, να θεωρείς ουτοπία

την αγάπη, σου παν ότι ο κόσμος έξω είναι ζούγκλα,

αλλά ξέχασαν να σου πουν ότι αφτοί τον έκαμαν έτσι.

Σου φτιάξαν χίλιων λογιών δημοκρατίες με ένα μοναχά σκοπό,

να χαριεντίζεσαι αφτάρεσκα ότι εσύ διαλέγεις αφτούς,

δηλαδή την εξουσία, και την ίδια στιγμή σου παν πως είσαι

πολύ μικρός για να διαφεντέβεις ακόμα και την δικιά σου

μοίρα.

Σου παν θα σ ανοίξουν τα μάτια και μετά σου φέραν τσίμπλες

για να μην ανοίγουν τα βλέφαρα ίσαμε πάνω, να μη μπορούν

τον ουρανό ν αντικρίσουν, σου βάλαν γυαλιά για να σκοτεινιάσουν

τον ήλιο τον ηλιάτορα,  σου φέραν μύξες για να μη γέβεσαι

τα λουλούδια και καρχαρίες για να μη ποθείς τη γαλάζια

τη θάλασσα ..

Σου φτιάσαν νόμους περίλαμπρους, σοφούς, αψηλούς, να μη

μπορείς ούτε να τους φτάσεις μήτε και να τους καταλάβεις,

σου παν πως μ αφτούς θα πορεφτείς στο βιό σου μιας και είσαι

ανίκανος ακόμη και τη λεφτεριά του τομαριού σου ν αντέξεις.

Σου χώρισαν τον κόσμο σε καλούς και κακούς, μα πάλι ξεχάσαν

να σου πουν πως οι κακοί αφτοί είναι και συ ακόμα τους μέτριους

γυρέβεις.

Σε ζηλέβω αφόρητα μικρέ σημαντικέ ανθρωπάκο, σε ζηλέβω γιατί

κάποτε θε να ρθει ο καιρός που ένας νέος κόσμος θαβμαστός θα

ξεπροβάλει μπρος στα ολάνοιχτα μάτια σου, γιομάτος χρώματα

μυρουδιές και υπέροχες ανάσες και συ θα σαι εκεί στη πρώτη τη

γραμμή να παλέψεις για φτόνα, να γεννήσεις όμορφα γελαστά

μωρά, να χαϊδέψεις το μάγουλο του γείτονα και να σεργιανίσεις

χαχανίζοντας τόπους μακρινούς.

Σε ζηλέβω γιατί τότες εγώ θα στέκομαι ακίνητος παράμερα,

ανήμπορος μέχρι τα μπούνια, μιας και δεν θάχω τίποτε άλλο

να σου προσφέρω παρά μονάχα τη καρδιά μου.