ΜΑΝΤΗΛΙ

Μαντήλι ποτισμένο

αίμα και δάκρυ,

μαντήλι κουνάμενο

σε χέρια λαχτάρας, πεθυμιάς,γυρισμού.

Μαντήλι που πληγές

περασμένες στη λήθη του νου δένει,

μαντήλι που τον ιδρώ

μετώπων καθαρών σκουπίζει.

Μαντήλι σφιγμένο

σ’εργατιάρικα χέρια σκληρά,

σα τις καρδιές απαίδευτων λακέδων.

Μαντήλι νοτισμένο

με το σάλιο της Μάνας

που του παιδιού τα μάτια καθαρίζει,

ξάστερο να βλέπει τον ορίζοντα

κάτου απ’ το φώς τ’ αποσπερίτη.

Μαντήλι βρεχάμενο

την ωραιότητα της παρθενίας της νιάς,

που από στήθη αλαβάστρινα

ζωηφόρο γάλα βγάνει.

Μαντήλι που ματιές

ξεσηκωμένες κρύβει,

για να φανερώσει

μιαν άλλη, λέφτερη ζωή.

Μαντήλι κεντημένο

λόγια κρυφιά,

κατασταλάγματα ορμής ακέριας

ζωσμένης φλάμπουρα

που σειένται στον αγέρα

και αγκαλιάζουν τη γης

που τρέμει σύγκορμη.