ΜΕΛΛΟΝ

Προσβλέπω στις μέρες

που επικίνδυνοι θα γενούμε,

που τραγικά ανελέητοι

θα προχωρήσουμε ομπρός στο δρόμο

που μονάχα το άγιο μίσος φωτάει.

.

Προσβλέπω στους πολέμους

που θε να στήσουμε

στο βωμό της αγάπης,

γιατί άξιος να αγαπήσει και να αγαπηθεί

είναι μονάχα αφτός

που για χάρη της το αίμα του σκορπάει.

.

Προσβλέπω σε μονοπάτια δύσβατα, ανηφορικά,

κει που ο ιδρώς συνταιριάζει

με τα χαμόκλαδα και τον λιγοστό αγέρα

που την ανάσα δυσκολέβει.

.

Προσβλέπω σε αναρίθμητους

θανάτους σκουληκιών

και πάσης φύσης δίποδων ερπετών

που την επίγεια κόλαση διαφεντέβουν.

.

Και τότες,σαν όλα αφτά

στην αβάσταχτη λήθη περάσουν

χωρίς γυρισμό.

Προσβλέπω σε ολάνθιστες κερασιές

να βάφουν τα πελάγη,

σε ορθάνοιχτες αβλόπορτες

που χαμογέλια χάσκουν,

σε εφτυχισμένα παιδικά ματάκια,

σε νιούς ερώτους

που καταφύγιο απανταχού της γης βρίσκουν.

.

Μονάχα τότες,

άμαν η ματιά σου καθάρια

σεργιανίσει στα πέρατα,

άμαν κυλιστείς αγέρωχος

στην απαστράπτουσα γης,

μονάχα τότες

έχεις δικαίωμα να βροντοφωνάξεις

χωρίς ντροπή

πως γεννήθηκες ΑΝΘΡΩΠΟΣ.