ΝΕΟΙ ΔΥΣΤΥΧΕΙΣ

Ματιές χαμηλωμένες ίσαμε τη γης,

βλέμματα απαθή χαμένα στην άβυσσο.

Σαν κλόουν που με λυγμούς γελούν

μέχρι θανάτου, έτσι μοιάζουν τα παιδιά μας,

καθώς έτσι τα κάναμε,καθώς έτσι

αφήσαμε να γένουν.

.

Τραγικοί γονείς κρυμμένοι πίσω από

αβάσταχτους καθωσπρεπισμούς και

ξιπασμένες, ψηφισμένες εξουσίες,

αρνιόμαστε να δούμε την κατάντια

που μονάχοι δημιουργήσαμε.

.

Ο καιρός δεν αργεί

που κάποια από δάφτα τα <ερείπια>

που με <κόπο> αναθρέψαμε

ανανταριάσουν, κοιτάξουν απάνου,

αψηλά τα αστέρια και σεισμό στεντόρειο

σπείρουν στο σύμπαντο ολάκερο,

ανοίγοντας χαράδρες απύθμενες,

καθώς ο πάτος τους γιομάτος θά ναι

από μας τους μικρούς, τους λίγους

που ποτές δεν αντικρίσαμε κατάματα

την ντροπή της βολής μας.

.

Ελπίζω με φόβο απέραντο σ’αφτα

που μέλλονται για να ρθουν.