Λούτρινε χνουδωτέ ανθρωπάκο,
προσμένω απάνθρωπα το τέλος των αλκαλικών μπαταριών σου.
Εσένα κράζω, που χωρίς γωνίες μεσ’ το χνούδι,
έχεις από καιρό τετραγωνίσει το κύκλο.
Εχεις βγάνει όξω όλους τους άλλους και είσαι εσύ
και η πάρτη σου στη μαλακία παραδωμένοι.
Θυμήσου σιχαμένο αρκουδάκι.
τόσα χέρια παιδικά που σε χάιδεψαν,
προσμένοντας τη λύτρωση του ύπνου.
Θυμήσου αγκαλιές ανέλπιστες,
περικυκλωμένα πρόσωπα με φτερουγάμενες ψυχές,
και συ εκεί σιμά σφιχταγκαλιασμένος
μη τυχόν και χαθείς στο μεσοστράτι της φυγής.
Εκλεισες τα πορτόφυλα
μη και ρίξει κλεφτή ματιά ο ήλιος,
μη δει το φεγγάρι τις πομπές σου
και τις μαρτυρήσει στα άλλα τ’άστρα.
Σαλεμένο ανθρωπόμορφο τέρας,
γλύφεις κώλους παχουλούς μα ούτε τα σκατά σου
δεν αντέχεις, δεν ειν αυτά που βρωμάνε
η μύτη σου έχει σαπίσει μια ζωή
στο βόθρο, τον καταδικό σου, τον στεγανό.
Περήφανε ξεφτίλα, φασίστα της ίδιας σου της ζήσης,
παραδομένε τοκογλύφε του ανθρώπινου πόνου
που ξέχασες να πάρεις μαζί σου έστω και τον οχτρό σου
μπας κι αποθάνεις με κάποιον παρέα.
Θα χορέψω χορό πανανθρώπινο πάνω στο μνήμα σου,
σαν θα θωρώ τα σκουλήκια μεστή χαρά
να ξεπροβάλλουν λέφτερα απ το σιχαμένο σάπιο κρανίο σου.
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...