Στέρφα πόρνη η ιστορία καγχάζοντας κατηφοράει τις μεγάλες νεκρές λεωφόρους και στα τσιγκέλια ψυχές ανάπηρες αίμα σταλάζουν στα φρεσκοπλυμένα στρωσίδια. Ήταν βράδυ τότε που μου θύμισες πως έφ... Read more
Μια σκιά μεγαλύτερη από την ύλη που την προκαλεί, καλύπτει τις στέγες των σπιτιών. Τα σώματα αβοήθητα μοιάζουν με τελευταία οχηρά, το ίδιο σημαντικά, το ίδιο τρωτά. Οι πόλεις αδειάζουν χωρίς... Read more
Παρθένα από εγκόσμιες κηλίδες αιμάτινες κι από φτιασίδια του νου θανατερά. Παναγιά ανοιξιάτικη που καταμεσής στις φυλλωσιές θροΐζει λικνιζόμενη μια απ’ τον Λεβάντε και άλλοτε απ΄τον Μα... Read more
Αλλάζουν οι καιροί. Η σκιά παραμένει ως έχει, σαν εσωτερικός σπασμός τα σωθικά μου εξασκεί. Η τοξικότητα στο περιβάλλον είναι ίδια με αυτή των ανθρώπων και οι μουτζούρες στο κεφάλι μαλώνουν... Read more
Σε πρωτόδα στη κοιλάδα της Φουέντε Οβεχούνα κάπου στου 1470 τη χρονιά, πάνου σε άτι αστραφτερό να δρασκελάς οριζόντους, παρέα με τον Μπέρτολ, τον Βλαντιμίρ τον Γιάννη,τον Νίκο και άλλους πολ... Read more
Σκοτεινή ήταν η νύχτα, μουχλιασμένη, βρομούσε χνότα και κάτουρα λακέδων. Το φεγγάρι ξέχασε για να βγει, μήτε και κείνο τ΄αστέρι της Βηθλεέμ βρήκε το δρόμο κατά δω. Απέραντη νύχτα σαν όλες τι... Read more
Υπάρχει μία αμηχανία στο μετρό, κι εγώ μετρώ τις στάσεις, τα βήματα και τους ανθρώπους που συναντάω. Η μαζικότητα στις μεταφορές είναι σαν την βιομηχανοποίηση, γι’ αυτό αισθάνομαι άβολ... Read more
Πίσω απ΄ την περήφανη καγκελόπορτα ένα δάκρυ γοερό κύλησε και μονομιάς μυριάδες γίνανε να ξεπλύνουν των άλλων τη ντροπή. Και τα σίδερα μάτωσαν και ο θρήνος σκέπασε τον στριγκό ήχο που δειλά... Read more
Ο σφυγμός μου πάλλεται, αυξάνει, στων ακραίων καιρικών φαινομένων το απάνεμο. Μικροί άνθρωποι με κουστούμια σαστίζουν και οι ιδρωμένος μασχάλες προδίδουν την έλλειψη διδακτέας ύλης στα εγχει... Read more
Ημέρες ελατήρια, νύχτες πολεμικές στο φώτων το σπάραγμα. Ερωτικά εμβατήρια. Μοναξιές, που σαν κενές λεωφόροι στενάζουν, πόλεις που αδειάζουν, λέξεις που λιγοστεύουν, Άνθρωποι που λιγοστεύουν... Read more
Στο αστερισμό του κρίνου, η αλμύρα σαν αδυσώπητη ύλη της ενώσεις μας γεύεται. Συλλέκτης μανιακός, χημικός Η2Ο. Τα παιχνίδια στην άμμο, αντοχών οι ιμάντες, πολεμιστών οι ασπίδες και ένα χαίρε... Read more
Σαν κοσμογέννα μήτρα στάθηκες πανώρια ομπρός μου και με κρυφές ανασεμιές μυρωμένες από μυρτιά και δυόσμο μου ψιθύρισες και αγάλματα στάθηκαν ολόρθα και η θωριά τους τον ορίζοντα έσκισε και ο... Read more
Αν για μια στιγμή χαμήλωνες το βλέμμα ίσαμε τη γης, ίσως και να καθάριζε η κοντόφθαλμη θωριά σου. Ίσως να βλεπες το θεριό που κρύβει ο νάνος στα σπλάχνα του. Ίσως και να αφουγκραζόσουν το κύ... Read more
Enter your email address to subscribe to this blog and receive notifications of new posts by email.
Email Address
Subscribe
2015 Powered By Anorthografies.net
