ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Φτάνει μονάχα μια στιγμή

πυγολαμπίδα να γενείς

να φωτάς τα σκοτάδια.

Μια τόση δα στιγμούλα

όπου το πρόβατο κατσίκι γίνεται,

ακροβατεί στο γκρεμό,

ζυγιάζει το ποδάρι στην άβυσο

και λέφτερο βουτάει με αετού φτερούγες.

Φαρμακωμένοι αιώνες

άπραγης ιστορίας,

δεμένοι πισθάγκωνα,

φιμωμένοι, ανίκανοι έστω

για μια κραβγή απελπισίας,

μονάχα τρόμος, άκλαφτος κι αφτός

να βολοδέρνει σε λαγούμια ανήλια

φοβούμενος παρέξ μόνο την ελπίδα.

Μιαν ελπίδα κόρη ορφανή

που γεννήτορα γυρέβει

κι ένα στήθος να βυζάξει,

να ρουφήξει τη ζωή

ως τη τελεφταία στάλα

και περήφανα ανταριασμένη

να σταθεί αγέρωχη,ολόρθη

Μάνα της πλάσης ολάκερης.