Σύννεφα με τρύπες

Ένα σύννεφο γκρίζο με τρύπες

βροντή διακεκομμένη

ξεκούρδιστη οπλοβοή

Σπαρταριστές ανάσες

πριν τη πορφύρα

βροχή με αίμα

αίμα στις τσίμπλες

Άγιοι κεραυνοί του μίσους

ηλεκτροδοτούν την Έψιλον

για το ξύπνημα απ το κώμα

Η οργή σκαρφαλώνει με βιάση

της ντροπής τα τείχη

Η ελπίδα γκρεμοτσακίζεται

στα σπασμένα ντουβάρια της ανοχής

Τρυπώνει στα σπίτια που είναι χωρίς παράθυρα

από τους ακάλεστους με τα λερωμένα χέρια

Ο θεός τρίβει και αυτός τα χέρια του

που της κρίσης η εποχή

θα τόνε γιγαντώσει

Η Έψιλον κοντοστέκεται

περιμένει να την αρπάξει ο γενναίος

Εκείνος που το λέει η καρδιά του

και την ακούν τα χέρια του

Δεν έμαθε, ότι τις παρτίδες και τις πατρίδες

τις κερδίζουν οι πλούσιοι

Λοξοκοιτάζει συνεχώς από την λάθος πλευρά

απόρροια μίας κάποιας καταδίωξης του αιώνα

του βασιλιά από την Κράμα των Μετάλλων

Ο κόσμος σας πεθαίνει κουφάλες

Με ανοιχτή πληγή, πόσους μαζί θα πάρει

στην τελική του ανάσα

εκεί που αλλάζουν τα ζύγια

και τουμπάρει η ζυγαριά

Και μπορεί να μην είναι αυτό το Νέο

Αυτό θα γεννηθεί, από μήτρα με Έψιλον

Όμως θα πρέπει να σπάσουν πρώτα

του κόσμου οι αλυσίδες