Καράβια έφτιανες ανοξείδωτα με ξάρτια που τα ουράνια έγλυφαν εβλαβικά, από ντόκους αλάργεβες μια ζωή ολάκερη στον ατέλεφτο πλου βαφτισμένη. . Ενάντιος στα κάθε λογής λιμάνια, παρθένα πόρνη γ... Read more
Με χίλιους δυό πόνους και με λαχτάρα ανείπωτη τον πέταξες από τη μήτρα σου, πολλά τα κόπια και οι στερήσεις πιότερο για να θεριέψει το βλαστάρι σου πανύψηλο δεντρί να γένει. Και δώστου τα πρ... Read more
Ούτε ένα γραφτό για τα με, μήτε μια στάλα μελάνι δεν άφησα σπονδή στα τρίσβαθα της έρπουσας ανάγκης μου. Ούτε δυό αράδες γοερές να θυμίζουν στους μετά πως ζωντανός ήμουν πριν από δάφτους. Τί... Read more
Τραντάζονται συθέμελα τα απομεινάρια της φύσης σου κι ένας φτεράνεμος πνοή παλέβει να δώκει στα ονείρατα, κείνα που στη κούνια σου άφηκες απωθημένα. Δαντέλες γαλάζες και ροζ ανάκατες με το ά... Read more
Οχι….. όχι δεν είμαι γω …. Δεν είμαι γω εκείνος που τους θεούς σου έκαψα θυμίαμα στην απαράμιλλη παραφροσύνη σου. . Δεν είμαι γω που ανήμπορος να σαλιώσω πληγές, τα σωθικά μου έφ... Read more
Σκόρπια τα αναθέματα που στις καρδιές κατοικούσαν, ανάκατα με έφχες εβλαβικά καμωμένες, από κερί μονάκριβο στα πόδια της μεγαλόχαρης αφημένο. Μπροστάρικα σα πάντα τα παιδιά μέσα από ρουμάνια... Read more
Ανέσπερα φτερά καμώνονται πως φοράν, μα χιτώνες άλικοι λαμπυρίζουν στο απόφωτο δείλι. Έρμες αγκάλες χέρια αποζητάν, χέρια από γης και νοήματα καμωμένα. . Άναρχα μυρωδικά εβωδιές σκορπάν ολού... Read more
Πρόσφατα σχόλια