Το ύψος τον Ανθρώπων αλλάζει αδερφέ μου, σηκώνεται ψηλά στ αστέρια ή σέρνεται κατάχαμα στα φίδια. Αλαλάζει σαν οχλοβοή το τρίξιμο από τα κόκαλα, όταν η συστολή και η διαστολή αυτών γεννάει ρ... Read more

Ήχος τραχύς ξεδιάντροπος αλαλαγμός σε κέρας Ήχος φαρδύς συρμάτινος περίμετρος στο τέρας     Χρώμα ζεστό διάφανο ζαλάδας αποστάκτης Χρώμα στρωτό σα χάχανο του νου ο λιποτάκτης     Εικόνα πέτρ... Read more

Η ανάθεση σου σάρκα κ οστά παίρνει ώρες ώρες σε λυπάμαι δεν σου κακιώνω τις λάθος προσευχές λερώνω Που γεμίζεις ρωγμές, που αναλώνεσαι στην πύρινη λαίλαπα των καιρών αυτή που σα μάστιγα θερί... Read more

Η σύλληψη μια ιδέας που ήθελε να μοιάζει με ποίημα, που ήθελε να μοιάζει με κύμα, να χάνεται, να παρασύρει, να εκτονώνεται Η σύλληψη ενός πρόωρου τοκετού, ενός ακατάσχετου οχετού, σαν φτιάξη... Read more

Γιατί δε μου μίλησες ποτέ μαμά για την αδικία του κόσμου και τον πόνο των γυναικών μη κάνω μια απτά ίδια   Πες μου γιατί μαμά Άνθρωποι τρων απ τα σκουπίδια και γω πετούσα φαγητό  ... Read more

Σπινθηροβόλο βλέμμα ίσως και αργία Σκέψη ασπούδαχτη του κοπαδιού η λεία Λοξά τα σύννεφα σωρό η λόξα μου κερήθρα Περπατούσα τα σύννεφα Περπατούσα τους δρόμους Περπατούσα τις σκέψεις Διο ματωμ... Read more