Η Σιμών, δεν είναι η τυπική γυναίκα που κυκλοφορεί συνήθως στα πεινασμένα μολύβια των γραφιάδων. Όχι, η Σιμών, είναι από εκείνες τις μικρές τελείες που γεννιούνται μια φορά στα 1.000 χρόνια,... Read more
Απρεπα τύλιξαν τις πραμάτειες τους σε δεμάτια φτηνά κι ανηφόρησαν τα σοκάκια του άγιου μίσους, διαβασμένοι καθώς ήσαν στην απόρριψη και στο κακοζώισμα μιας ίσας μέχρι θανάτου ζωής, χωρίς περ... Read more
Ηταν κάπου εκεί στα 1974 που διάβασα για πρώτη φορά την Ασκητική του Νικόλα, ήταν τότες που για να βγάλεις γκόμενα έπρεπε να ξέρεις 20 συγγραφείς 10 φιλόσοφους και 30 ποιητάδες. Τι να κάνω κ... Read more
Και πλέω στα υγρά σου σα καράβι σε μπουρίνι κρατιέμαι απ τα κατάρτια σου και σφίγγω τα μαλλιά σου παίρνω τον άνεμο στο πνεύμονα και βήχω το όνομα σου γέρνω και πιάνω το νερό, στο νου μου φέρ... Read more
Κυριακή πρωί, Θησείο. Ο ήλιος έχει ξεχάσει να ακολουθήσει το φθινόπωρο που έχει ήδη φτάσει στα δέντρα και στις καρδιές. Χαζοχαρούμενος φωτάει μάρμαρα και σκαλωσιές σκουριασμένες, μάρμαρα κρύ... Read more
Εσύ μάνα όλων, κρυφό χαμόγελο και τσαλακωμένη περηφάνια εσύ, παρανοϊκός δυνάστης με λαϊκή αποδοχή εσύ αλυσόδεμα και λευτεριά μαζί, μια χαψιά σου όλες οι αντιθέσεις —– και φονικό... Read more
Και να πού ρχεται και πάλι ο καιρός να δεις τα ονείρατά σου να θεριεύουν, να φτιάνουν τείχη αψηλά, να περιστοιχίζουν τη φυλακή σου άγρια μα και σεμνά αντάμα. Ονείρατα φτιαμένα από θύμ... Read more
Κάπου κάποτε ήταν ένα διάφανο που περπατούσε πάνω στο γκρίζο κοιτώντας το γαλάζιο έψαχνε το πράσινο να το χαζεύει πέρναγε την ώρα του παίζοντας με τον παγωμένο αέρα στους πνεύμονες φύσαγε σα... Read more
6.15 Πρωί, πλατεία Κλαυθμώνος, ο ήλιος ακόμα κοιμάται πίσω από τον Ακρόπολη. Οι σκουπιδιαρέοι του δήμου πίσω από τον καταβρεχτήρα προσπαθούν να σβήσουν τα σημάδια της χτεσινής διαδήλωσης.Μαζ... Read more
Εχε το νου σου … σούπα πριν ξεκινήσεις με το γνωστό φοβισμένο τόνο στα χείλη, αλλα και τη κρυφή ελπίδα στη καρδιά.Από πάνω τρέξε όταν δεν αντέχεις πια. Οταν το μακελειό θεριέψει κατά τ... Read more
Δρόμοι άδειοι, τοπία νεκρά και φύση απούσα. Μνήμη στερνή μαυροφορούσα. Περπατάω στο δρόμο και το βλέμμα ντρέπεται να ξεμακρύνει, πως γίναμε έτσι ρε γαμώτο. Ευτυχώς που έχω εσένα και τα λέμε,... Read more
Κάποτε, ήταν δύο συνομήλικοι φίλοι, ο Σωκράτης και ο Αχιλλέας. Οι δύο αυτοί φίλοι μεγάλωναν στην ίδια γειτονιά και μοιράζονταν απ το ίδιο σακούλι της στιγμές τους,, κυλιόντουσαν στα χορτάρια... Read more
Πόλη πνιγμένη στην σκόνη, σκόνη από αυτή που δεν σε αφήνει να δεις, αλλοτινές υποσχέσεις θαμμένες κάτω από τόνους σκόνης και υγρασία, πολύ υγρασία. Πριν ήταν καλά; Όχι ούτε πριν ήταν καλά, α... Read more
Enter your email address to subscribe to this blog and receive notifications of new posts by email.
Email Address
Subscribe
2015 Powered By Anorthografies.net
