Στο αστερισμό του κρίνου, η αλμύρα σαν αδυσώπητη ύλη της ενώσεις μας γεύεται. Συλλέκτης μανιακός, χημικός Η2Ο. Τα παιχνίδια στην άμμο, αντοχών οι ιμάντες, πολεμιστών οι ασπίδες και ένα χαίρε... Read more

Διάττοντες αστέρες σε μια παρθένα γη που αίμα αμβλιζει Της απουσίας το κόκκινο σουβλίζει τα σωθικά των αιώνια μόνων. Πηγαία η αναζήτηση του Όλου στο αιτιατό ενός θόλου πεσμένου τα ουράνια σώ... Read more

Απατηλή των ανθρώπων η όψη όταν κάτω από βράχους θωρείς μιας πέτρας την άξαφνη κόψη που σαν βρέφος κοιμάται νωρίς Των λαφύρων το ύψος γεννάει του θεριού στραβωμένη ματιά Ένα κάστρο μιλάει Έν... Read more

Οι μέρες περνούν αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού λυμαίνουν τους δρόμους στον κόμβο των μεγάλων αποφάσεων διστάζεις . Αυτό το κάτι που είναι μέρος του Όλου αυτό το κάτι που σε γεννά . Η εποχή προ... Read more

Η αλήθεια κοιμάται σαν κόσμημα ενός κόσμου φθαρμένου του βίαιου παρόντος ανίερη σιωπή . Των κυμάτων ο θραύστης σε γωνία γελάει ο πλάστης ενεργών παραγόντων την φράξια γεννά . Η πλεξούδα σου... Read more

Μυστικές δοξασίες της άγριας νύχτας παιδιά τον χρόνο δυνάστη ορίζουν σε μίαν άλλη διάσταση, σαν κάτι απτό Ο βωμός μιας θυσίας κρεβάτι των ονείρων σεντόνι βαρύ η κραυγή μου φωνάζει η κραυγή μ... Read more

Είδα μια μέρα ένα όνειρο σαν αυτά που κάνουν τους ανθρώπους να πετάνε σαν αυτά που τους κάνουν να καίνε όμως όπως όλες οι βίαιες αλλαγές πονάνε έτσι κ’ αυτή γιατί την σάρκα σου σκίζουν... Read more

Άδικο χώμα καρτεράει και ένας θεός ικέτης ξεμπροστιάζεται μπροστά στο λίγο απ΄το πολύ σου αντιμέτωπος με το λίγο του Ο χρόνος ξεπόρνεψε γύρεψε υπακοή σαν μια ζαριά βουβή Άναρχος για όσα σου... Read more

Μια πόλη φάντασμα, ζωή σε αργία μοιάζει με κάτοπτρο στην φαντασία Γεννά μια αφήγηση, μια εποποιία χαλάει την τάξη μου σαν εντροπία Μου φέρνει θύμισες, μετράει το ήθος μου λέξεις που σκίζουνε... Read more

Επανάληψη Οι νευρικές απολήξεις του θέρους κοντοστέκουν μπρος σε όνειρα στείρα Συνήθεια Ορφανών ερώτων το πέπλο σαν δεσμά ακυρώνει την θέα Ρουτίνα Σε τινάζουν οι μποτίλιες με αίμα μια κομψή... Read more

Ατμόσφαιρα ιονισμένη θερίζει, σαν δίψα λερωμένου λαού. Ιστορία βιασμένη σπαράζει, γωνία με βρώμικο χρήμα φαντάζει, της νέας ηθικής το σπλάχνο μια σφεντόνα κρατά. Μαύρο το χώμα, μαύρο το αίμα... Read more