Νάταν λέει μια αγκαλιά ο κόσμος νάταν,
γιομάτος φιλιά και χάχανα παιδιών.
Νάταν λέει χαλασμένα τα κανόνια αχρείαστα νάταν,
να τα φορτώναμε νου και ψυχή,
να κάνουν μπαμ στα σύγνεφα να ψιχαλίσει στάρι.
Νάταν λέει χαλασμένα τ’ αφεντικά νάταν,
να δούλευαν σωστά και άγια με τη γης αντάμα.
Νάταν λέει απορημένος ο άγνωστος στρατιώτης νάταν,
γιομάτος ρωτήματα… γιατί πολέμησε? ποιους οχτρούς?
Νάταν λέει ολόγεμη η χαρά ανθρώπους νάταν,
μα και άνθια φλογερά, να παίζουν
τα νιάτα κρυφά ερωτικά παιχνίδια.
Νάταν λέει νεκρός ο θάνατος νάταν,
να χόρευαν τριγύρω του αθάνατοι αϊτοί,
αλάβωτοι, λεύτεροι από νύχια σουβλερά.
Νάταν λέει τα νάματα ατέλευτα νάταν,
να σχωρνάνε του θεού τις αμαρτίες
που δειλιάζοντας μας φόρτωσε.
Νάταν λέει διό σπιθαμές η γης ολάκερη νάταν,
νάμασταν στριμωχτά,ν’ ανάσαινε ο άσπρος
το χνώτο του μαύρου, του κίτρινου.
Νάταν λέει η λεβεντιά περισσευούμενη νάταν,
να δώνε λιγάκι από το βιός της,
στους κιοτήδες να στυλωθούν.
Νάταν λέει ολόγιομος ο κόσμος αχ λαχτάρας νάταν,
να κάμαν τη λαχτάρα ονείρατο ζωής.
Νάταν λέει όλα τούτα αλήθεια μοναχή νάταν,
που σαν παρθένα κόρη στο βωμό της αναγέννησης σκαρφαλώνει,
τον κρίνο να μυρίσει να γεννήσει ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...
