Ένα ολάνοιχτο παραθύρι
στον δειλό πρωινό ήλιο.
Οι μυρουδιές απ’ τα ζουμπούλια
που γλυκαίνουν τα πρωινά βλέφαρα
πριν ακόμα ανοίξουν τη καρδιά τους
στο φως.
Το άρωμα της κανέλας
που σαλεύει μάταια στο τσουκάλι
μπας και λεφτερωθεί.
Το χαμογέλιο του παιδιού
που γυρνάει απ’ το σχολειό
και τον περιμένει μια αγγαλιά
κι ένα πιάτο ζεστό φαϊ
στο στρωμένο τραπέζι.
Το φιλί της γυναίκας
στα γκρίζα λιγοστά μαλιά
του συντρόφου της.
Τα χάχανα των πιτσιρικάδων
που βιάζονται να ρουφήξουν
το παιχνίδι της ζωής πριν ο ήλιος δύσει.
Το κρυφό χάδι του ζευγαριού
στη σκοτεινή γωνιά του δρόμου
παρέα με τη γάτα της γειτονιάς
που θωρεί όλα τ’ ανείπωτα.
Ο ήλιος που γέρνει αποκαμωμένος
για να δώσει τη θέση του στο φεγγάρι
και στο ζουρλαμένο στις μυρουδιές αγιόκλημα.
Η νύχτα πούρχεται γιομάτη αστέρια
να φωτίσει το φιλί της μάνας στο βλαστάρι της
και την ατέλεφτη μάχη των εραστών
ώσπου η επόμενη αυγή χαράξει.
Κάνε Like στο:
Like Φόρτωση...
