ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΣΕΧΤΑ

Σε έναν αιώνα έκπτωσης, όπου φτηνές πραμάτειες

διαφεντέβουν μυαλά σακατεμένα πορέβομαι,

παλέβοντας ακριβά να πουλήσω το τομάρι μου.

.

Άπαρτοι ερώτοι σαλέβουν έρποντας,

το χάραμα γυρέβουν, την ανατολή,

ξανοίγοντας το βλέμμα μέσα απ’ ένα σωρό

πλαστικές σαγιονάρες, με κακόμορφες

μαργαρίτες καρφωμένες στο μέρος των δαχτύλων,

σαγμένες από σκλαβωμένα παιδικά χεράκια.

.

Μια μάνα κει δα πέρα το Χριστό παριστάνει

τα βλαστάρια της να θρέψει,

ένα πρεζάκι παρακεί τη ζωή στο μεσοσκόταδο

αναζητά.

Μια πιτσιρίκα με άμορφες ως τα τώρα τις ρόγες της,

υπηρεσίες παντός είδους παρέχει στο βωμό της

απασχόλησης.

.

Σάμπως να μη κοιτάζει κανείς αψηλά,

σάμπως μήτε τη γης την ολάνθιστη

να θωρεί κανείς.

Σάμπως μένα βλέμμα καρφωμένο

στο κενό να οδηγάμε τη μωρή μας ζήση.

.

Από καιρό τώρα ανταλλάξαμε φτηνά

του οδηγητές με τους οδηγούμενους

μιας και οι δέφτεροι πλερώνονται αδρά.

.

Χρόνια τώρα κλίνουμε εβλαβικά

το ματωμένο γόνυ σε θεούς

με αιματοβαμμένα νου και χέρια,

αποστρέφοντας το βλέμμα από

τον (ποταπό) τσαγκάρη που μονάχα

παπούτσια σολιάζει.

.

Καιρό τώρα διαβαίνουμε καταμεσής

τους αιώνες του πολύ Τίποτα

ξεχασμένοι πως τα Πάντα μας ανήκουν.